จอมปลวก : กลอนดอกสร้อย
๏ จอมเอ๋ย จอมปลวก มองลวกๆ เหมือนมี
เท่าที่เห็น
อยู่เหนือพื้น ยื่นพ้น
ยลป้อมเป็น ความจริงเร้น เว้นลับ
ลวงกับตา
๏ รังปลวกแท้ แลใหญ่ ใต้พิภพ ซับซ้อนสบ หลบห้วง
ล่วงคูหา
เป็นที่อยู่ อาศัย
ให้นางพญา สร้างประชา กรปลวก
พวกเผ่าชาญ
๏ เปรียบเสมือน มองคน ยล " รูปลักษณ์ " อย่าทึกทัก ยึดถือ
คือแก่นสาร
เครื่องแต่งกาย-ใช้สอย-ร้อยหลากลาน
ฯลฯ มิเปรียบปาน " อัตตลักษณ์ " สลักใน
๏ คือทัศนะ คติ ค่านิยม พื้นอารมณ์-ปมฤดี-ปรุงนิสัย
ความสามารถ-ทักษะ-สุขภาพใจ มโนธรรม-กรรมไกร ฯลฯ
ใช้ชีวี
๏ เป็นตัวจักร ผลักดัน การเป็นอยู่ นำไปสู่ วิบาก จากวิถี
อนาคต กดดัน
สรรค์สร้างมี เป็นเครื่องชี้ "
ตัวตน " คนแท้เอย ฯ
๒ สิงหาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น