พุทธศาสนิกชน
ต้องรู้คิด : กลอนสุภาพ(กลอนเจ็ด)
๏ มองเห็น เณรพระ
หาลาภยศ ฯลฯ ครองรถ หรูหรา
น่าสงสัย
นอนนั่ง ยังกะ เทวาลัย พูดจา ปราศรัย
ใคร่มารยา
๏ สองมือ ถือสาก
ปากคาบศีล ปล้อนปลิ้น ทุจริต
ริษยา
เที่ยว-เล่น เป็นไฟ
ใคร่กามา ชั่วช้า กาฝาก
กากเดนกัน
๏ เลียแข้ง เลียขา
หายศศักดิ์ มีรัก มากแฟน
แสนกระสัน
เสพยา หาเงิน
เพลินพนัน ไม่ถือ พรหมจรรย์
สันดานโจร
๏ อย่าคิด อิดหนา
ว่า" พุทธ "เสื่อม อย่าเอือม
ระอา ว่าสงฆ์ โสณฑ์ (โสณฑ์ =นักเลง)
อย่าเห็น เป็นพระ
แค่ทโมน อย่าโยน พุทธศาสน์
อุบาทว์ใด
๏ แค่อย่า ยอมรับ
สนับสนุน ก็แค่ เศษสถุล
สังคมไถย
แค่คน ชั่วช้า มาบวชไง ก็แค่ เงื่อนไข ในโลกา
๏ ตราบที่ ยังมี
ธรรมวินัย ตราบใด ยังใฝ่
ใคร่ศึกษา
ตราบที่ ปฏิบัติ
สัทธรรมา ตราบนั้น พุทธา
จะยืนยง
๏ ขอแค่ ชาวพุทธ
สุจริตใจ ธรรมวินัย รักษา
พลานิสงส์
ศึกษา พระไตรฯ
อย่าไหงงง ไม่หลง สงฆ์ชั่ว
มัวเมาเอย ฯ
๔ ธันวาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น