อนิจจา วะตะ สังขารา : กลอนคติชีวิต
๏ เสียงเปรี้ยง จากปืน พิฆาต.......ผ่าฟาด
ตรงกลาง กระสินธุ์
นกเป็ด แดงแย่ง
โผบิน..................ชีวิน รักษา อาลัย
๏ เหล่านก อกสั่น ขวัญหนี...........บินรี่
สู่ฟ้า ไหวๆ
หนองเหลือ เพียงสัง
ขารใคร...........ร่างไร้ ชีวัน บัญชร
๏ สุริยัน รันทด ลดแสง...............ค่อยแฝง
คล้อยข้าม สิงขร
ทิวา ลาร่ำ
อัมพร..........................รัชนีกร ย้อนมา ประจำ
๏ ฝูงนก โบกผิน
บินว่อน.............เดือดร้อน อ่อนผวา ระส่ำ
เห็นเลา เงาน้อย
ลอยดำ.................ผ่านล้ำ กล้ำเดือน เกลื่อนดาว
๏ หนองเศร้า เข้าสู่ ความสงบ.......เสียงกบ
ร้องเที่ยว เกี้ยวสาว
นกเป็ด เหน็ดเหนื่อย
เมื่อยราว.........เกลียวกราว ด่าวร่อน อ่อนแรง
๏ ผ่อนคลาย ในหนอง มืดมิด.......ชีวิต
พิจารณา หาแหนง
เหลือนก ดกดื่น
ฟื้นแปลง...............รุ่นใหม่ ไกรแกร่ง แปลงพันธุ์
๏ อนิจจา วะตะ สังขารา..............สรรพา
สิ่งล้วน ถ้วนขันธ์
แตกสลาย ตายดับ
ลับรัน................ยึดมั่น ฉันทา อะไร ฯ
๘ ธันวาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น