กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

เพียงใจ(รัก)ยังไม่พอ : กลอนรัก(กาพย์ยานี๑๑)

๏ งดงาม ความรู้สึก.........................ที่ผนึก พะนอรัก

ฤทัย ไร้ตระหนัก..............................ปฏิภักดิ์ สลักเสลา

๏ เพียงใจ(รัก) ยังไม่พอ...................จะสานต่อ หล่อ(เลี้ยง)รักเนา

ยิ่งยาม วัยยังเยาว์............................มิควรเข้า เฝ้าคลุกคลี

๏ ความรัก คืออะไร ?.......................เคยเข้าใจ บ้างไหมนี่ ?

หาใช่ ความใคร่มี..............................ก็ดำริ ว่ามี(ความ)รัก

๏ (ความ)แตกต่าง ความห่างเหิน........นำประเชิญ เนินอุปสรรค

จิตใจ (ที่)อ่อนไหวมัก.......................ชักพาให้ กลายเรรวน

๏ แรกรัก อย่าปักจิต........................จักสมคิด ; พินิจถ้วน

นิสัย สันดานควร..............................สืบสอบสวน ประวัติดู

๏ คนใด ไร้ศีลธรรม.........................ก่อระกำ หากทำคู่

คนใด ไม่เชิดชู(ให้เกียรติ/ความสำคัญ)...อยู่ด้วยกัน ทรมานมน

๏ ครรลอง ประคองรัก......................ต้องประจักษ์ แจ้งกุศล

งดเว้น เห็นแก่ตน.............................(ควร)เห็นแก่คน ที่รักเรา(ไม่ใช่หลอกว่ารัก)

๏ หากแม้น มินำพา..........................(สิ)สมน้ำหน้า ความโง่เขลา

แส่รัก ชนักเร่า..................................เข้าทิ่มแทง แว้งกัดเอย ฯ

๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

เพียงใจ(รัก)ยังไม่พอ : กลอนรัก(กาพย์ยานี๑๑)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น