ทำดีกันเถิด : กลอนจรรโลงใจ
๏ ใบไม้
ร่วงหล่น ลงดิน.............................................ผันผิน อินทรีย์
พลีเป็นปุ๋ย
ปรับปรุง
ดินพรวน ร่วนซุย.................................พฤกษา งามฉลุย ประไพ
๏ ต้นไม้
ก็คล้าย ความดี............................................ต้องมี เวลา เติบใหญ่
จากน้อย
ค่อยเป็น ค่อยไป................................(กระทั่งมีจำนวน)มากมาย ได้เห็น
เด่นชัด
๏ เส้นทาง
สร้างสม ความดี........................................ต้องมี สัมมา ปฏิบัติ
(จิตใจ)มั่นคง
ตรงแน่ว แกล้วพิพัฒน์...................(หาก)ไม่คล่อง ต้องหัด อัชฌา
๏ ความดี
มีศีลธรรม นำทาง(เหตุ)................................(ให้ผล)ประเสริฐ เปิดกว้าง
ไร้กังขา
ทำดี
ได้ดี (เป็น)กติกา.....................................เด่นชัด สัจจา ประจักษ์ใจ
๏ แต่อาจ
ต้องรอ เวลา..............................................จงอย่า รีบร้อน
สังวรไว้
กฎแห่ง
เวรกรรม อำไพ....................................(มัก)อาจไม่ ตรงไป
ตรงมา(มีความซับซ้อน)
๏ มิต้อง
ลงทุน ลงแรง..............................................ผลดี สิสำแดง
ต่อหน้า(เมื่อถึงเวลา)
ต้องกฎ
แห่งกรรม ธรรมา..................................(จง)ยืนหยัด ศรัทธา อย่าลดทอน
๏ (การ)ทำดี
มิใช่ ให้ละโมบ......................................อยากได้ ดีโลภ เร่าร้อน
(เพราะ)จะทำ
ให้ความ ดีรอน.............................สั่นคลอน ขาดแคลน แร้นลาญ
๏ ทำดี
ที่การ เสียสละ..............................................ต้องอุต สาหะ
กล้าหาญ
ผลดี
สิดล บันดาล...........................................หฤทัย ไพศาล จรรโลง
๏ ไม่มี
อะไร สูญเปล่า..............................................ความดี สิเผา
เศร้าโล่ง
โชติช่วง ดวงตา(เห็นธรรม) สว่างโพลง................ปลอดโปร่ง สงสาร ; ทำ(ดี)กันเทอญฯ
๒๘ เมษายน ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น