มาตรฐานชีวิต : กลอนคติชีวิต
๏ ชีวิต
เฉกเช่น การเดินทาง......................ท่ามกลาง อุปสรรค และขวากหนาม
ต้องอุต
สาหะ พยายาม............................เพื่อความ สมมาด สวัสดี
๏ รู้จัก
ธรรมชาติ ของชีวิต.........................แล้วคิด ใคร่ครวญ อย่างถ้วนถี่
อย่าทำ
อะไร ตามใจมี.............................โลกนี้ มิใช่ ไร้เภทพาน
๏ ทำผิด พลาดพลั้ง ดั่งนรก.......................สุมอก โศกเศร้า ราวประหาร
หากทำ
ถูกต้อง ดุจทองธาร......................เกษม สำราญ ศานติ์สุขใจ
๏ ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี
คู่พิภพ...........................คิดขบ เลือกเฟ้น เห็นเงื่อนไข
กฎแห่ง
เวรกรรม ทำอะไร.........................ย่อมให้ ได้ผล ดลกลับคืน
๏ ชะตา
ชีวี (จึง)มิบังเอิญ..........................ต้องมา ประเชิญ ไม่เป็นอื่น
หลีกหนี
มิได้ ให้หยัดยืน..........................อย่าตื่น ตระหนก/ติดอก(ติด)ใจ
๏ ทุกการ
เดินทาง ต่างพบเห็น...................การเปลี่ยน แปลงเป็น สัจวิสัย
วิถี
ชีวัน อันยาวไกล................................สุดท้าย ไม่พ้น สิ้นหนทาง
๏ จุดจบ
พบเจอ เสมอด้วย........................มอดม้วย มรณา ละทุกอย่าง
มิเว้น
เรือนกาย ก็วายวาง.........................สลาย กลายร้าง ไม่เหลือมี
๏ บาป-บุญ
หนุนนำ ก่อกำเนิด...................ประเสริฐ เลิศล้ำ สำราญศรี
หรือตก
ระกำ ร่ำโศกี...............................คติ ชีวาตม์ (มี)มาตรฐานเอยฯ
๙ ตุลาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น