ดราม่าเสียงระฆัง : กาพย์ยานี๑๑

ดราม่าเสียงระฆัง : กาพย์ยานี๑๑

๏    ดราม่า เสียงระฆัง...........................เกิดโด่งดัง กลางวรรษา

(คน)ส่วนใหญ่ รุมไล่-ด่า.....................หญิงผู้กล้า มาร้องเรียน(เสียงระฆังทำให้นอนไม่หลับ)

๏    (อ้าง)สร้างมา สามร้อยปี...................วัดจึงมี สิทธิเสถียร

ห้ามใคร มาแปลงเปลี่ยน.....................ประเพณี แปลก-วิการ

๏    ตีสี่ ตีระฆัง......................................ต้องทนฟัง บังคมศานติ์

สามสิบ นาทีนาน...............................ห้ามทัดทาน ลดทอนลง

๏    ครรลอง ต้องคงอยู่...........................ไม่ต้องดู วัตถุประสงค์

(ตีระฆังเพื่อ)เตือนพระ ตระเตรียมองค์.....ทำวัตรเช้า เท่านั้นเอง

๏    มองข้าม ธรรมวินัย............................สงบวิสัย ไม่เพียรเพ่ง

ตี(ระฆัง)กัน เหมือนบรรเลง...................เพลงเสนาะ เคาะประโคม

๏    การทำ วัตรเช้า-เย็น...........................ที่มุ่งเน้น เช่นกิจโหม

ปลูกฝัง ทั้งพระ-โยม............................มิปรากฏ ในบทธรรม(วินัย)

๏    ที่นั่ง ที่นอนสงัด................................หลักปฏิบัติ (พุทธ)โอวาทย้ำ

มีใคร สนใจจำ?..................................สำคัญความ สมถะ(สมถะ=ความสงบจิต,ความมักน้อย)

๏    วัดส่ง เสียงดังลั่น..............................คนพากัน เข้าข้างพระ

ผับบาร์ ทำบ้างล่ะ?.............................(คน)เห็นใจพระ ถูกระราน

๏    สังคม อุดมเขลา................................ความมัวเมา คือสัณฐาน(สัณฐาน=ลักษณะ)

ขาด วิ จารณญาณ..............................อันธพาล มานมืดมนฯ

๕ ตุลาคม ๒๕๖๑

*โอวาทปาฏิโมกข์(แปล)
 

* สพฺพปาปสฺสอกรณํ กุสลสฺสูปสมฺปทา

สจิตฺตปริโยทปนํ เอตํ พุทธาน สาสนํฯ

* ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา

นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา

น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี

สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ

* อนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร

มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ

อธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ

การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑ 

การบำเพ็ญแต่ความดี ๑

การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑

นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง

พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่า นิพพานเป็นบรมธรรม

ผู้ทำร้ายคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต

ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะ

การไม่กล่าวร้าย ๑ 

การไม่ทำร้าย ๑ 

ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑

ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ 

ที่นั่งนอนอันสงัด ๑

ความเพียรในอธิจิต ๑

นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย 

From <http://larndham.org/index.php?/topic/24879-%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%8F%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%A1%E0%B8%81%E0%B8%82%E0%B9%8C-%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%84%E0%B8%A7%E0%B9%89%E0%B9%83/page__st__2>