เนื้อไม่ได้กิน
หนังไม่ได้รองนั่ง : กลอนคติเตือนใจ
๏ ฝนฟ้า
กระหน่ำ ค่ำคืน..............................ราวจะ สะอื้น ขื่นขม
มิยอม
เลิกรา ปรารมภ์.................................ระทม ตรมเศร้า เสียใจ
๏ แผ่นดิน
ภินท์พัง ช่างเฉย...........................ละเลย มิเอา ใจใส่
บ้านช่อง
ต้องมา ประลัย..............................กระเส็น กระสาย ตายไปเบือ
๏ ประสบการณ์
ผ่านไคล หลายครั้ง................ที่ตั้ง ใจด้วย ช่วยเหลือ
ให้คน(อื่น)
พ้นทุกข์ สุขเกื้อ.........................ไม่เอื้อ ผลลัพธ์ ตอบแทน
๏ เข้าร่วม
ฝ่าฟัน ปัญหา...............................แต่เกิน ปัญญา เหลือแสน
ด้วยสัน
ดานคน ขาดแคลน..........................แก่นสาร จรรยา มโนธรรม
๏ ยิ่งมี
มากคน เกี่ยวข้อง(นับตัวเองด้วย).........ยิ่งต้อง วุ่นวาย กรายกล้ำ
เนื้อไม่
ได้กิน สักคำ...................................หนำซ้ำ เอากระดูก แขวนคอ
๏ ช่วยไป
(หลายคน)ไร้ความ สำนึก...............รู้สึก พระคุณ ศูนย์ส่อ
ไม่พึง
พอใจ...ไม่พอ..................................(บางคน)ยังต่อ ว่าเรา...เอาเข้าไป
๏ บทเรียน
เปลี่ยนแปลง ความคิด..................แม้จิต เมตตา ปราศรัย
ปรารถนา
จะช่วย เหลือใคร..........................อย่าไป เกลือกกลั้ว พัวพัน
๏ ไม่ต้อง
ร่วมทุกข์ ร่วมสุข...........................อย่าคลุก คลีเข้า เคล้าขัน
มองดู ห่างๆ ; ช่างมัน.................................(ถึง)ใครทุกข์
โศกศัลย์ บรรลัย
๏ อย่าทำ
ตนเอง ลำบาก.............................อย่าอยาก จัดการ(เจ้ากี้เจ้าการ) ฝันใฝ่
ชะตา
ชีวัน อันใด.......................................กรรมใคร กรรมมัน บัญชา
๏ อะไร
พอช่วย ให้ช่วย...............................เปี่ยมด้วย ปราณี สิเน่หา
แม้มี
อะไร ไม่เข้าท่า..................................รีบ(อำ)ลา ผละลี้ พลีเทอญฯ
๑๕ กรกฎาคม
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น