ชีวิตเปียกฝน : โคลงสี่สุภาพ
๑.นกอีแพรดครวญร้อง.........................เพลงคลอ
สายฝนรินหลั่งรอ............................รุ่งเช้า
อิทธิพลจากร่องมร-.........................(ระ)สุมผ่าน
บรรยากาศซึมเศร้า..........................มืดฟ้ามัวดินฯ
๒.ฝนรินชุ่มชื้นเพียง.............................ภายนอก(ห้อง)
ภายในอุ่นสบายออก........................กระจกกั้น
มองดูสายฝนฟอก...........................อากาศ
คงสะอาดสดชื่นครั้น........................สูดเข้าหายใจฯ
๓.ไม่(มีเหตุ)จำเป็นใยต้อง.....................(ออกไป)เปียกฝน?
อยู่กับเรือนหลบตน..........................สุขสล้าง
นอกเสียจากมีเหตุผล.......................ประจักษ์
จึงสมัครใจเยื้องย่าง.........................ฝ่าน้ำฝนทีฯ
๔.ชีวีคนก็คล้าย...................................คลึงกัน
มีหลากหลายกิจกรรม์.......................เลือกได้
คำนึงความเกี่ยวพัน..........................ตรองตรึก
ศึกษาผลลัพธ์ให้.............................ถ่องแท้สัจธรรมฯ
๕.คำนึงความรอบรู้...............................ของตน
ในกิจอันแส่สน-...............................ใจสร้าง
(มี)ทักษะ(ความ)สามารถดล..............สำเร็จ
มีแค่เจตนา(อยากทำ);จ้าง................ก็ไร้ผลดีฯ
๖.เรื่องผิดศีลธรรมให้...........................ห่างเหิน
(เพราะ)เป็นอุปสรรค(ต่อ)ความเจริญ....รุดหน้า
ลาภยศศักดิ์สรรเสริญ........................สูญเสื่อม
สังคมเอือมระอาถ้า...........................หากไร้ศีลธรรมฯ
๗.สำคัญกฎแห่งห้วง............................กรรมเวร
อย่าก่อกรรมทำเข็ญ..........................ทุกข์ย้อน
กุศลวิถีเป็น.....................................สิริสวัสดิ์
ช่วยขจัดความเดือดร้อน.....................อย่างได้ผลดีฯ
๘.เปรียบโลกียวิสัยได้...........................ดังฝน
เปียกปอนหมู่นรชน...........................ทั่วหล้า
มีใครสักกี่คน...................................ตระหนัก?
หลักโลกุตรธรรมกล้า.........................หลบลี้พิรุณรอยฯ
๒๐ กรกฎาคม
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น