ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันเสาร์ที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

คนประหยัด : เรื่องสั้น




คนประหยัด : เรื่องสั้น

    บ่ายแก่ๆ
    ฝนไม่ตกมากว่า 20 วัน ทำให้ต้นข้าวในนาเริ่มใบเหลือง
    ภัยร้ายแรงที่ตามมาคือเพลี้ยระบาดหนัก สร้างปัญหาให้ชาวนาจำนวนมาก
    ท้องฟ้าวันนี้ยังดีที่มีเมฆเป็นกลุ่มก้อนมากขึ้น แดดร้อน-แดดร่มสลับไปมาทั้งวัน แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตั้งเค้าเป็นเมฆฝน

    หญิงชราผู้มีผมขาวโพลนรวบไว้ง่ายๆด้านหลัง ขี่จักรยานคันเก่าๆมาจอดหน้าร้าน ร้องถามหาหมวก(ต้องการซื้อ แต่ไม่ยอมเดินมาเข้าร้านเหมือนคนขาดความมั่นใจ)
    ฉันเดินไปอุ้มกองหมวกหลายหลากแบบที่อยู่หลังสินค้าอื่นออกมา พรางเรียกให้เธอมาเลือก
    เธอเลือกได้ใบหนึ่งแล้วถามว่า "ราคาเท่าไร?"
    สำรวจเสื้อผ้าราคาถูกที่ใช้มาอย่างสมบุกสมบัน ที่โดดเด่นคือหมวกสานไม้ไผ่ที่ทั้งเก่าทั้งขาดรุ่งริ่ง แต่ยังถูกเจ้าของแขวนไว้ที่หลัง ทั้งๆที่ไม่น่าจะใช้ได้แล้ว
    ฉันจึงบอกเธอว่า "ปกติขายใบละ 35 บาท ผมให้ยาย 30 บาทละกัน"
    เธอขอต่ออีกเหลือ 25 บาท ซึ่งเป็นราคาต้นทุน
    ฉันตอบเธอว่า
    "เอางี้นะยาย ผมจะขายให้ ซึ่งปกติผมจะไม่ขาย"
    "แต่ผมขายให้ยายเพื่อเป็นรางวัลสำหรับคนประหยัด หมวกเก่าขนาดนั้น(ฉันหมายถึงหมวกของเธอ)ยายยังใช้อยู่ แสดงว่าเป็นคนใช้จ่ายประหยัดมาก"
    เธอแสดงความพอใจ พลางควักกระเป๋าเงินขนาดปานกลางออกมาจากเสื้อ รูดซิบออกแล้วหยิบธนบัตรใบละ 500 บาทส่งมาให้ฉัน ซึ่งทำให้ฉันอึ้้งเล็กน้อยที่เธอมีเงินอยู่ในกระเป๋าไม่น้อย

    ฉันพูดกับเธอพลางหาเงินทอนให้
    "ยายนี่มันผ้าขี้ริ้วห่อทองชัดๆ เห็นท่าทางไม่มีเงินแต่ที่จริงมีเงินเยอะ"
    "ก็ธรรมดานะ คนประหยัด เงินมันก็เหลือมากเป็นธรรมดา"
    เธอตอบว่า "แต่ก่อนยายมีมากกว่านี้้อีก แต่เสียไปเยอะ"(ฉันก้มหน้าก้มตาทอนเงินต่อไป)
    "ที่เสียไปเยอะก็เพราะหวยนี้แหละ แค่งวดนี้ก็หมดไป 3 พัน น่าจะถูกสัก 10 บาทก็ยังดี"
    ฉันชะงักเล็กน้อย ร้องว่า "หา?"
    เธอเล่าต่อไปว่า " 2 เดือนนี้ ยายเสียไปแล้วกว่า 7 พัน พูดแล้วเจ็บใจ"
    "ก็เห็นๆอยู่ว่าจะถูกแต่ก็ไม่ถูก" เธอถอนใจ

    ฉันอธิบายว่า
    "ไม่มีคนซื้อหวยคนไหนที่ซื้อเพราะคิดว่าตัวเองจะไม่ถูกหรอกยาย ทุกคนคิดว่าจะถูกกันหมด" 
    "แต่ผมจะไม่แนะนำยายหรอกนะครับ ว่ายายควรใช้ชีวิตยังไง เพราะยายอายุขนาดนี้แล้ว" ฉันพูดขณะที่นับเงินทอนไปครบพอดี แล้วบอกเธอพร้อมกับคืนเงินทอนให้ว่า
    "ทีแรก ผมเข้าใจว่ายายเป็นคนประหยัด จึงตั้งใจคิดราคาพิเศษให้"
    "แต่ตอนนี้ผมคิดว่า ควรขายให้ยาย 30 บาท ขอบคุณครับ"ฯ
  
๗ กรกฎาคม ๒๕๖๑

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น