อายุขัยของความรัก : กลอนเปล่า
๏ รักเอย....
ช่างบังเกิดง่าย
เพียงสายตาประสบ
พบคนที่โดนจิต
๏ แต่ทันใดก็วายวาง
เมื่อต่างคนต่างแยกไปใช้ชีวิต
ตามเส้นทางแห่งกิจส่วนตน
๏ ถึงจะได้ร่วมชีวิตคู่
หากความรักก็ดู
ไม่เลิศหรูเหมือนตอนเริ่มต้น
ไม่เลิศหรูเหมือนตอนเริ่มต้น
ความคุ้นชิน
กัดกินวิญญาณคน
จึงเบื่อหน่าย
สนใจสิ่งใหม่ๆ
สนใจสิ่งใหม่ๆ
ที่เพิ่งจะกรายเข้ามา
๏ รักหรือก็คืออารมณ์
คือความรู้สึก
กลไกส่วนลึกต้องมีปัจจัยปรุงแต่ง
แต่ปัจจัยเดียวกัน
อาจมิก่อเกิดอารมณ์-ความรู้สึกเดิม...เสมอไป
ความรักจึงเป็นอะไร
ที่ไร้ความแน่นอน
๏ รักสถิตในจิตใจ
ความรักส่วนใหญ่
มักตายก่อนจะสุขสโมสร
๏ มีเพียงมโนธรรม
ที่งอกงามในคนไม่กี่คน
สามารถบันดาลดล
ให้ความรัก
มีอายุขัยยืนยาว
๏ แต่มโนธรรม
ต้องมีกำลังเหนือความรัก
จึงจักปกปักรักษารักไว้ได้
๏ รักที่ไร้มโนธรรมกำกับ
จะเกิด-ดับอย่างฉับไว
สำนึก
ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี
ไม่มีในผู้ใด
ไม่มีในผู้ใด
ถึงมีความรักได้
ก็ไม่จีรังยั่งยืนฯ
๓๐ พฤษภาคม
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น