เฉพาะสาธุชน : กลอนจรรโลงใจ
๏ ลมหนาว พัดมา
ระลอกใหม่..........................หมอกพราง บังไพร ให้สลัว
นภา เมฆาชุก
ขมุกขมัว.................................ทุกหัว ระแหง แสงน้อยมี
๏ คนเกิด มาซ้ำ
ความเป็นสัตว์.........................ประพฤติ ธรรมชาติ สัตว์วิถี
ใช่ว่า ทุกคน
(จะ)เป็นคนดี.............................แค่ไม่ กี่(คน)ที่ มีศีลธรรม
๏ คุณงาม ความดี
(ต้อง)มี(คน)สอนสั่ง..............เปรียบเสมือน ระฆัง ดังก้องล้ำ
ต้องมี คนคิด
ประดิษฐ์ทำ..............................ตีย้ำ ชำนาญ กังวานไกล
๏ ผู้ปกครอง ต้องศึกษา
หาความรู้.....................ทำตัวอย่าง ให้ดู สู้ขวนไขว่
อย่าปล่อย
ลูกหลาน พาลจัญไร......................ทำตาม อำเภอใจ ไพร่กระมล
๏ มิใช่ ธรรมชาติ
สัตว์มนุษย์.............................ศีล(ธรรม)ไม่ เกิดผุด ดุจ(ต้น)ไม้(ให้)ผล
เฉพาะผู้
ขันแข็ง เปลี่ยนแปลงตน....................จึงพ้น ความเป็นสัตว์ ปราชญ์อำไพ
๏ ตั้งตา มีสติ
พินิจพิเคราะห์.............................สัจจริง สิ่งเสาะ เพาะพิสัย
ถูกต้อง
คลองธรรม น้อมนำไว้.........................พัฒนา ต่อไป ให้ปฏิญาณ
๏ คนไม่ เชื่อ(เวร)กรรม
ชอบทำชั่ว.....................เมามัว มิจฉา น่าสงสาร
ทุจริต
จิตหยาบ บาปสามานย์..........................ความดี จะริอ่าน อย่าฝันปอง
๏ คุณสมบัติ อัชฌา
สาธุชน..............................เล็งเห็น กุศล ผลสนอง
ความมี
ศีลธรรม งามครรลอง..........................เฉพาะผู้ (ใจ)ผุดผ่อง
(จึง)ใคร่ครองเอยฯ
๖ ธันวาคม
๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น