ความรักหรือความเห็นแก่ตัว?
: กลอนคติชีวิต
๏ ธันวาฯ
มาแล้ว.............................ฝนยัง ไม่แคล้ว คลาดไป
(ความ)หนาวกลับ
(ถูก)ขับไส............(อากาศ)ร้อนร่ำ ทำให้ สับสน
แต่ทว่า
หน้าหนาว...........................ถึงคราว วิกาล พานกล
ก็ยัง
มิพ้น......................................ผู้คน ต้องห่ม ผ้า(ห่ม)นอน
๏ หนึ่งเดือน
เคลื่อนไคล....................แม่แมว ยังไม่ ลืมลูก
ชีวัน
พันผูก....................................เหมือนถูก รักพราก ถากถอน
เรียก(หา)ลูก
ที่หาย.........................เสียงโหย หวนคล้าย อาวรณ์
ใยเจ้า
จากจร.................................แม่ร้อน รุ่มอก โศกทรวง
๏ พลานุภาพ
แห่งรัก.........................แรงนัก เกินอาจ วัดได้
ครอบงำ
ทำให้...............................หัวใจ ไร้หลัก ทักท้วง
นอกเหนือ
เหตุผล...........................รักดล คนคลั่ง ทั้งปวง
ตกเป็น
ทาสห้วง.............................แห่งบ่วง เสน่หา อาลัย
๏ ยอมทำ
ทุกสิ่ง..............................ยอมทิ้ง ทุกอย่าง ตั้งจิต
อุ้มชู
อุทิศ.....................................สละแม้ ชีวิต ก็ได้
ถึงขาด
เหตุผล...............................เพื่อคน ที่รัก สุขใจ
ทุ่มเท
ทำให้..................................โดยไม่ ประหวั่น พรั่นพรึง
๏ สิ่งที่
คล้ายเป็น.............................(คือ)พลังแห่ง ความเห็น แก่ตัว
โฉดเขลา
เมามัว.............................ไม่กลัว กล้ำผิด พินิจถึง
ความอยาก
จักได้............................(จึง)ทำอะไร โดยไม่ คำนึง
ผลลัพธ์
สาบซึ้ง..............................มืดมน ล้นรึ้ง ฤดี
๏ คิดว่า
คือ"รัก"...............................คนมาก มายนัก จึงถลำ
หลงล่วง
บ่วงกรรม...........................กล้าทำ ทรามบาป บัดสี
กว่าจะ
รู้ตน....................................ก็ผจญ ท้นทุกข์ รุกทวี
โลกใหญ่
ใบนี้................................ไม่มี วันพัก เพราะรักเอยฯ
๑ ธันวาคม
๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น