ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันเสาร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2560

ใครเล่าจะรู้ : กลอนเปล่า



ใครเล่าจะรู้ : กลอนเปล่า

    ใครเล่าจะรู้ว่า
อนาคตจะเป็นเช่นไฉน?
หลากสิ่งผ่านมา....
พบแล้วพลันลาจากไป
เหลือทิ้งเอาไว้....
เพียงรอยแห่งความทรงจำ

    มีชีวิต....
ต้องคิดต่อ
ก่อเรื่องราวเช้าจดจ่อค่ำ
แม้ยามเข้านอน
หลับตายังตรึกตรำ
กำหนดแผนการวันหน้าต่อไป

    ความผูกพันกับอดีต
คือความคิดวินิจฉัย
ประโยชน์นำมาก็หาไม่
รังแต่จะพาใจ
ให้จินตนาการไกล....
ใคร่คิดฝัน

    ความห่วงหาอนาคต
แม้ละลดได้....
จะพาจิตผ่อนคลายอย่างอัศจรรย์
ปล่อยวันข้างหน้า
เป็นไปตามชะตาและสถานการณ์
เพียงเตรียมพร้อมประจัญ
ด้วยขวัีญและกำลังใจที่มั่นคง

    ตราบเท่าที่ชีวียัง
ให้ตั้งใจอย่าใหลหลง
รักษากุศลธรรมจำนง
ดำรงสุจริตนิตยา

    ไม่ว่าจะต้องเผชิญสิ่งใด
ตรึงใจในศีลสัตย์ปรารถนา
เว้นสาบบาปสิ้นจินดา
จนตราบมรณาจะมาเยือน

    หลากหลายสิ่งสรรพ์ผ่านเข้ามา
แปลงเปลี่ยนวิถีชีวาเมื่อประสาน
สร้างสุข-ทุกข์ไซร้
ทำหฤทัยเกิดไหวหวั่น
มองเป็นเช่นประสบการณ์
เพียงผ่านมาพานพบมี

    แทบทุกสถานการณ์
ในชีวันนั้นมิรู้ล่วงหน้า
การดำเนินชีวา
จึงต้องอุตสาหะ-ทำให้ดี
เตรียมรับมือสุดความสามารถชีวาตม์มี
ก็ยังอดไม่ได้ที่....
ชีวี ระทึก-วุ่นวายฯ

๑๖ ธันวาคม ๒๕๖๐

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น