ลืมคิด : กลอนคติชีวิต
๏ สูดลม หายใจ
ใสสะอาด............................อากาศ สุทธา ในหน้าหนาว
ลมแพลง แรงพัด
สะบัดราว..........................ห้วงหาว เริงร่า แล่นประชัน
๏ บางครั้ง คนหนอ
ก็ลืมคิด...........................กิน-ใช้ ใกล้ชิด ชีวิตสรรค์
ทรัพยา
ธรรมชาติ ปัจจัยจรร-........................โลงชู ชีวัน กันจนวาย
๏ มิสดับ ซาบซึ้ง
ถึงพระคุณ..........................วนเวียน เพียรหมุน ผลาญสูญสลาย
คอยคิด
กิจกรรม มุ่งทำลาย..........................มาดหมาย ให้ตน สุขล้นลาน
๏ ลืมคิด พิจารณา
ว่าชีวิน.............................อยู่-กิน เป็นสุข สนุกสนาน
ทำตาม ที่จิต
ติดต้องการ.............................เมื่อตาย วายปวาณ (ทุกสิ่ง)พลันสุญญา
๏ สิ่งที่ ผลาญล้าง
มาทั้งหมด........................ปรากฏ ประโยชน์ไร ในโลกหล้า?
คิดดู ผู้ใด
ใช้ชีวา.......................................สมบูรณ์ คุณค่า น่าชื่นชม?
๏ มุ่งทำ ความดี
มิทำชั่ว................................เกรงกลัว บาปก่อ บ่สั่งสม
มโนธรรม งามมี
มานนิยม............................อุดม น้ำใจ แบ่งให้ปัน
๏ มิเห็น แก่ตน
มนวิสุทธิ์...............................เพียรรุด อุตสาห์ เมตตาสรรค์
มิตระหนี่
หวงแหน แม้นมิตรกัน.....................เอื้อเฟื้อ เกื้อฝัน สุขสันติ์มี
๏ ใยต้อง เบียดเบียน
เพียรลวงหลอก?.............กลิ้งกลอก ฉ้อฉล กลบัดสี
ความมี
ชีวิต คิดให้ดี..................................แค่ไม่ กี่ปี ก็วิลัยฯ(วิลัย=ความย่อยยับ)
๒๑ ธันวาคม
๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น