ทุกคนเท่าเทียมกัน : กลอนเจ็ด
๏ ทุกคน เกิดมา
กายาเปล่า.......................แค่เอา ชีวิต(รอด) ยังคิดหวั่น
เงินทอง กองมี
ที่ไหนกัน?........................สายสะดือ เท่านั้น พันธ์เกี่ยวดล
๏ แร้นแค้น แผ่นดิน
สินสมบัติ....................นานา สารพัด สิ่งขัดสน
ถึง(เกิดเป็น)ลูก
เศรษฐี มีล้นพ้น.................เกิดมา ก็(ยาก)จน ทุกคนไป
๏ มุ่งมั่น ศึกษา
หาเรียนรู้...........................ต่อสู้ ธรรมชาติ สัจวิสัย
ดารดาษ
อุบัติเหตุ แลเภทภัย.....................เจ็บไข้ ได้ป่วย เช่นด้วยกัน
๏ ทุกข์ภัย ไม่เลือก
ฐานะคน.......................รวย-จน ผลพบ ประสบผัน
มนุษย์ โลกธาตุ ร่วมชาติพันธุ์....................ปราศจาก ชนชั้้น อย่ามารยา
๏ เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย
คล้ายกันหมด................โศกสลด-เสียใจ ไปทั่วหน้า
ความสุข ของคน
(ยาก)จนเงินตรา...............หาได้ ด้อยกว่า คหบดี
๏ หายใจ เอาอา
กาศเดียวกัน.......................(ร่วม)อาบแสง สุริยัน จันทร์ส่องศรี
อยู่ภาย ใต้กฎ
แห่งปัถพี.............................ไม่มี อภิสิทธิ์ หรือฤทธา
๏ คนตาย ไม่มี
หนี้-ทรัพย์สิน........................(แม้แต่)ชีวิน ยังไร้ ให้ประสา
เพื่อนฝูง-พี่-น้องฯลฯ
ต้องจากลา.................อำนาจ มรณา บัญชามี
๏ ทุกคน เท่าเทียม
เปี่ยมสัจจะ.....................(แม้)ชีวะ จะต่าง ย่างวิถี
(ทุกคน)เกิดมา
ยากจน ยลให้ดี...................ตายไป ไม่มี ที่แปลก(กว่ากัน)เลยฯ
๑๐ ธันวาคม
๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น