กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันจันทร์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2560

เรื่องเศร้าเคล้าสับสน : โคลงสี่สุภาพ

๑. ลับลาขอบโลกแล้.............................สุริยัน

เวลาแห่งกลางวัน.............................หมดแล้ว

นภา พร่างสีสัน................................แสดสุก

ทุกชีวาตม์ที่คลาดแคล้ว.....................ผ่านพ้นอีกคราฯ

๒. แม่แมวผละลูกเร้น.............................หลายวัน

เสมือนหนึ่งหมดสัมพันธ์.....................รักไร้

ลูกที่ยังมิทัน....................................เติบใหญ่

เพิ่งรุ่นวัยเหลือไว้.............................เพศผู้สองตัวฯ

๓. ตัวโตเล่นวิ่งข้าม...............................ตัดถนน

ปะเหมาะจักรยานยนต์.......................แล่นกล้า

ร่างแมวโดนรถชน............................ชีพดับ

ตอนตะวันลับหล้า............................หนึ่งม้วยมรรตัยฯ(มรรตัย=ผู้ที่ต้องตาย)

๔. อีกรายลูกแมวน้อย............................เสียขวัญ

จากบ่ชอบสัมพันธ์............................ผู้เลี้ยง(แม่จรจัด)

คอยคลอเคลียตลอดวัน.....................โศกสลด

หมดญาติมิตรพานเพี้ยง.....................สู้โลกลำพังฯ

๕. ภูวดลหลั่งเรื่องเศร้า..........................ทุกเวลา(ภูวดล=แผ่นดิน)

ตามแต่โชคชะตา..............................ตกเคล้า

การพลัดพรากนำมา..........................ซึ่งโศก

ยามวิโยครานเร้า..............................รู้สึกทุกข์มหันต์ฯ

๖. ความโศกศัลย์ยังให้...........................ขาดสติ

สิ่งทรงจำดำริ...................................ผิดเพี้ยน

หมดปัญญาสมาธิ..............................วิบัติ

การตัดสินใจเหี้ยน.............................(หลัก)ถูกต้องเหตุผลฯ

๗. จงยลสัจคู่หล้า..................................จิรกาล(จิรกาล=กาลนาน)

อนิจจังสังขาร...................................สืบรู้

อนัตตาสมาทาน................................สอดส่อง

คือครรลองของผู้...............................หลุดพ้นสงสารฯ

๘. (หวังว่า)ลูกแมวจักเรียนรู้.....................ปรับใจ

สามสี่วันผ่านไป................................คลายเศร้า

กินดี+ที่อาศัย..................................อบอุ่น

คนการุณย์คอยเฝ้า............................รักให้คืนสุขสันติ์ฯ

๙. (แต่)ชีวันลูกแมวน้อย...........................เดียวดาย

อยู่กับคนกระวนกระวาย.......................เหว่ว้า

ปราศจากเพื่อนเคียงกาย.....................ร่วมเล่น

เห็นถึงความอ่อนล้า...........................ขาดน้ำบำรุงจินต์ฯ

๑๐. (คิดว่า)สัตว์ย่อมถวิลหาเพื่อนพ้อง........เผ่าพันธุ์

คือสัญชาตญาณอัน...........................ใหญ่แท้

พาไปเที่ยว(วัดใกล้บ้าน)ร่วมกัน............กับเหล่า(วัดใกล้บ้านที่แม่แมวเคยถูกทิ้ง)

(ลูก)แมวที่เขาปล่อยแล้......................เรียกแล้วมิกลับคืนฯ

๑๑. ใครอาจฝืนดินฟ้า..............................ลิขิต?

ใครไม่ปรารถนามิตร............................พวกพ้อง?

พรากหมู่=พรากชีวิต...........................ทุกข์โศก

สัตว์โลกย่อมเรียกร้อง.........................ร่วมเชื้อสายสัมพันธ์ฯ

๑๒. (หนึ่งคืนผ่านไป)ลูกแมวกลับ(มา)นอนบ้าน........รับอรุณ

ผูกพันถิ่น+การุณย์..........................................เคยได้

ความเหงาคงเวียนหมุน....................................คลุมจิต

คน(เลี้ยง)คิดหาเพื่อนให้..................................เพื่อรื้นรมย์ฤดีฯ

๑๓. (พบ)แมวสามแม่ลูกแล้...................................เพิ่งมา(ถูกทิ้งที่วัด)

คงจะสมจินตนา..............................................การไว้

ลูกแมวรอเวลา...............................................จิตปรับ

รับเพื่อนเล่นคงไร้...........................................โศกเศร้าเหงาทรวงฯ

๑๔. (กลับกลายเป็นว่า)ลูกแมว(ใหม่)หลบเข้าบ้าน.......ซ่อนตัว(ลูกแมวใหม่อายุประมาณ ๓ เดือน)

แม่ตื่นวิ่งหายหัว................................................ร่างเร้น

สถานการณ์กลับมืดมัว........................................เกินคาด

ตาลปัตรมิเหมือนเฟ้น.........................................ตั้งจิตคิด(แก้)ไขฯ

๑๕. ลูกแมวเก่า-ใหม่เข้า.........................................กัน(ได้)ไหม?

แม่(แมวจะ)กลับมาอาศัย....................................ร่วมบ้าน?

คนคิดหวังจะไป................................................กำกับ

แต่สรรพสัจสิ่งสะท้าน........................................ทำให้สับสนฯ

๑๖. จนสายัณห์เยือน(ไป)ให้....................................อาหาร แมววัด

พบแม่แมวอภิบาล.............................................ลูกน้อย(อีกตัว อายุประมาณ 2 สัปดาห์)

สับสนปนสงสาร................................................คิดครุ่น

ความการุณย์ด่างพร้อย.......................................ถ้าทำผิดผลันฯ

๑๗. มิสำคัญเขตบ้าน..............................................เรือน(ใหม่)ตน

หรืออาจยังสับสน..............................................วุ่นว้า

(ลูก)แมวใหม่วิ่งผจญ.........................................ไปทั่ว

มิกลัวรถหลากหน้า............................................โดดเข้าซ่อนตนฯ(ใต้ทองรถยนต์)

๑๘. (ลูก)แมวเก่ายลน้อยเนื้อ....................................ต่ำใจ

ปลีกตัวจากเรือนไป............................................ถิ่นข้าง

ถูกรังเกียจขับไส................................................เสือกส่ง

คงประจักษ์โลกกว้าง..........................................โหดร้ายทารุณฯ

๑๙. (สรุป)การณ์กลับวุ่นวายท้น.................................ปัญหา

ตัดสินใจนำพา...................................................แมวน้อย(ลูกแมวใหม่ ๒ ตัว)

คืนสู่อกมารดา...................................................ที่เก่า

คนเราสมควรคล้อย.............................................ยอมแพ้ชะตากรรมฯ

๑๑ ธันวาคม ๒๕๖๐

2 ความคิดเห็น:

Nicharee22 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา 15:44
บทที่1มีควาหมายว่าอะไรหรอคะ
ตอบลบ
คำตอบ

เพิ่มความคิดเห็น