วิถีพุทธ : กลอนคติเตือนใจ

วิถีพุทธ : กลอนคติเตือนใจ

๏    อันวิ ถีพุทธ.........................ไม่ใช่ ใส่ชุด สีขาว

ปากป้อง ท่องป่าว....................ค่ำ-เช้า อาราธ (ธะ)นาศีล

พระเครื่อง ของขลัง..................มีตั้ง แต่หัว จรดตีน

กระหาย ป่ายปีน......................ยิ่งใหญ่ ยิ่งรวย ขึ้นไป

๏    ชวนคน เข้าวัด.....................สารพัด หลอกล่อ บริจาค

อย่างไม่ กระดาก.....................ยิ่งมาก บุญยิ่ง หลั่งไหล

(สอนคนอื่น)ลดกิเลส ตัณหา......แต่ว่า ตนเอง เพ่งใจ

อยากมี อยากได้......................ของเขา เอาไว้ ครอบครอง

๏    วิถี พุทธแท้.........................เริ่มแต่ เชื่อกฎ กรรมา

กิเลส ตัณหา...........................คือสา เหตุควร เฉทข้อง(เฉท=การตัด)

มิหลอก ลวงใคร......................มิเอา แต่ใจ ไร้ครรลอง

ถือความ ถูกต้อง......................ยกย่อง (อริยะ)สัจ๔ ประการ

๏    ดำเนิน ชีวี...........................ตามวิ ถีพุทธ สุทธา

อริยะ มรรคา(๘)......................ศาสดา ตรัสสอน สู่ศานติ์

ไม่ใช่ (แค่)ในวัด......................ปฏิบัติ ได้แม้ ในบ้าน

เป้าหมาย นิพพาน....................พ้นวัฏฏะ สงสาร ชาญชัย

๏    สัมมา อาชีพ........................อย่ารีบ โลภรวย ด้วยกิเลส

ทุจริต ผิดเลศ..........................ประเวศ มโนธรรม นำไสว(ประเวศ=การเข้าถึง)

มีพรหม วิหาร..........................ทาน-ศีล-ภาวนา ประไพ

ประหยัด กิน-ใช้.......................อยู่อย่าง เรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย

๏    ทำงาน ขันแข็ง....................ไม่แบ่ง ชนชั้น ฐานะ

รักษา สัจจะ............................ภาระ ไม่ทำ เฉยเฉื่อย

ไม่ยอม ท้อแท้.........................ถึงแม้ ปัญหา มีมาเรื่อย

เท้าไม่(ต้อง) เปล่าเปลือย..........ฝืนตน จนเมื่อย ทรมานฯ

๒๘ พฤษภาคม ๒๕๖๐