ความสงบ : โคลงสี่สุภาพ
๑.
เสียง(หยาด)ฝนหล่นลงใต้..............ชายคา
กระทบผืนพสุธา............................เปรียบได้
ดังดนตรีรัตติกาล์...........................สดับ
สอดรับความมืดให้.........................รมย์รื้นฤดีฯ
๒.
ไม่มีสิ่งรุมเร้า................................รบกวน
บรรยากาศเงียบชวน.......................ชื่นแฉล้ม
จิตใจไป่แปรปรวน..........................จึ่งประสบ
ความสงบเสงี่ยมแง้ม......................แต่งแต้มสันติธรรมฯ
๓.
กิเลสย่อมทำให้............................ปัญญา
มืดมนเกิดอวิชชา...........................แม่นแท้
ความกระสัน-ตัณหา.......................บังบด
หมดซึ่งรุจิราแล้.............................ไม่รู้ชั่ว-ดีฯ
๔.
ยิ่งมีความดิ้นรน.............................แสวงหา
สรรพสิ่งในโลกา............................อยากได้
อยากให้เป็นเช่นมนา.......................กำหนด
อยากไม่ให้เป็น...ไซร้......................ยิ่งให้กระเสือกกระสนฯ
๕.
ราคะ-โลภรนเร้า.............................อุรา
โทสะดั่งเดชา.................................ลุกไหม้(เดชา=ไฟ)
โมหะเสมือนลมพา-.........................ยุผาด(ผาด=เคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว)
คลาดโอกาสสงบได้.........................พานเพี้ยงสุขศานติ์ฯ
๖.
สมาทานศีลธรรมสร้าง......................ปัจจัย
อกุศลกรรมใด.................................งดเว้น
หัดควบคุมดวงหทัย..........................คงมั่น
พิจารณ์ปัญญาเฟ้น...........................ใฝ่รู้สัทธรรมฯ
๗.
สุจริตกรรมกูลเกื้อ............................มิกังวล
คลาดไคลทุกข์-เภทผล.....................เพริศแพร้ว
บุญทานบันดาลดล...........................เอิบอิ่ม
ปริ่มใจเปี่ยมสุขแกล้ว........................ก้าวหน้าสถาพรฯ
๘. ปราศจากความเดือดร้อน....................ใดๆ
ภารกิจแกร่งไกร...............................ขับสู้
ปลอดปัญหาคาใจ............................(จึง)สงบสุข
ไม่เป็นทุกข์เพราะรู้............................จักใช้ชีวินฯ
๒๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น