(ไร้)คุณภาพชีวิต : กลอนเจ็ด
๏ สายลม แสงแดด สิ่งแวดล้อม..................พรั่งพร้อม
บรรเลง เพลงปักษี
ประดุจ สุทธา
มโหรี.................................ให้ทุก ชีวี ได้ชื่นชม
๏ ธรรมชาติ อัชฌา
สุขสวัสดิ์......................พืช-สัตว์ ทัศนีย์ ปรียาสม
รักษา เอาไว้
ให้อุดม................................รื่นรม มนา ชีวาลัย
๏ ทำลาย ธรรมชาติ=ทำลายตน..................ร้อนรน
วิกฤติ ควรคิดใคร่
สมดุล สูญสิ้น
สรรค์ภินท์ภัย.......................หลั่งไหล ไม่ขาด พินาศครา
๏ ทำบุญ ไหว้พระ รดน้ำมนต์......................ทุกคน
อย่าฝัน (ว่าเป็นวิธี)คลายปัญหา
ต่อให้ ไปบวช
ตรวจชะตา...........................ร้อยวัด ร้อยวา ทุกขา(จะยัง)คง
๏ ฮวงจุ้ย หุยฮา หามีประโยชน์....................หากคน
ยังโฉด โลภ-ร้าย-หลง
ถ่ายทอด ความเขลา
คู่เผ่าพงศ์...................ธำรง (ความ)โกงคด มิลดรา
๏ รากหญ้า อยากรวย พึ่งหวยเลข.................ราชการ
สรรเสก คำมุสา
รัฐบาล หมั่นกิน
สินทรัพยา.........................ทุจริต มิจฉา นโยบาย
๏ วัดพระ ประเทือง เรื่องโกหก.....................สาธก
กุศล ผลบุญขาย
ปลูกฝัง สั่งสม
สิ่งงมงาย............................(ตั้ง)แต่เกิด จนตาย อายไม่เป็น
๏ หน้าร้อน จะแล้ง
แย่งน้ำกิน.......................หน้าฝน คนชิน น้ำท่วมเหม็น
หน้าหนาว ผ่าวร้อน
วนย้อนเย็น....................พบเห็น เข็ญอก ปกติครอง
๏ เงินตรา หาได้
ให้สัมฤทธิ์.........................คุณภาพ ชีวิต ประสิทธิ์ผอง
ตราบที่ คนเรา
ยังเขลาครอง.......................มุมมอง เห็นแต่ แก่ตัวเองฯ
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น