โลกใกล้ถึงขีดจำกัด : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
เสียงลมผันผวนชวนสะพรึง.................พัดมาตะบึง
รำพึงถึงคราพายุฝน?
๏
ใบไม้ร่วงควงลิ่วหล่น.................ฝุ่นฟุ้งอลวน
สับสนอากาศ ณ
บัดนี้
๏
ความแล้งแจ้งจัดปัถพี................เพราะแสงสุรีย์
หรือมีสิ่งอื่นสร้างพื้นฐาน
๏
ป่าที่ถูกบั่นกันดาร................แทบอันตรธาน
สิ้นไปไพศาลเกินการคะเน
๏
ชนยังมิพรั่นหันเห................ดั่งเด็กเกเร
เสเพลประพฤติยึดนิสัย
๏
เล่นสนุกสนานบันเทิงใจ................ขวนขวายจ่ายใช้
อย่างไร้สำนึกศึกษา
๏
ผลาญสิ่งแวดล้อมทรัพยา................ไม่คำนึงว่า
โลกาถึงขีดจำกัด
๏
ข้าวของเครื่องใช้สารพัด.................ต้องตรึกฝึกหัด
จัดการใช้สอยคอยหวงแหน
๏
ภายหน้าอย่าได้ขาดแคลน.................อดอยากลำบากแสน
เปลี่ยนโลกเป็นแดนโลกันตร์
๏ คอยแต่แค่ใคร่ใฝ่ฝัน................อยากมีชีวัน
เสมือนสวรรค์วิมานเอยฯ
๑๒ มีนาคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น