เวรกรรมนำไป : กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏ ...............................อำลา
หน้าหนาว
แสงแดด
แผดผ่าว............ราวพลา สลาย
แมวเร่า
ร้อนรน.................กระวน กระวาย
เสียงคน
บ่นคล้าย.............ไม่เคย พบพาน
๏ .................................วันหนึ่ง
ข้างหน้า
เราล้วน
อำลา....................กายา สังขาร
ทุกสิ่ง
ทิ้งทอด...................จนตลอด ชีพวาร
ประสบ
พบการณ์................ผ่านพ้น พรากไป
๏ ..................................สิ่งเธียร
เพียรทำ
จวบเช้า
ยันค่ำ....................ด้วยความ พิสมัย
ทรัพยา
ปรารมภ์..................สะสม ซ่อนไว้
ดาษดื่น
อื่นใด....................ต้องไกล จากกัน
๏ ...................................แค่เพียง
บาป-บุญ
น้อย-มาก
กักตุน..................หนุนส่ง องค์สรรค์
วิญญาณ์
คติ.......................สิต้อง ส้องพันธ์
ตามกฎ
แห่งกรรม์................อันเป็น ธรรมดา
๏ ...................................เลือกทำ
กรรมดี
ละบาป
บัดสี.......................มีสติ เถิดหนา
(ค่า)นิยม
รมย์โลกย์.............โสโครก มารยา
มิควร
ถือสา........................ศรัทธา สัปดน
๏
....................................เวียนว่าย ตายเกิด
ชั่วช้า-ประเสริฐ....................เปิดเผย เหตุ-ผล
เวรกรรม
ทำมา.....................อตีตา ประจญ
ตักเตือน
กระมล....................หยุดฉล ชั่วเทอญฯ
๑๐ มีนาคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น