ความมีมนุษยธรรมที่ไม่ยุติธรรม
: โคลงสี่สุภาพ
๑.
กิ่งว่างโพเริ่มพร้อย.....................ใบผลิ
สีเขียวอ่อนสุทธิ............................ใหญ่น้อย
แดดแผดเผากลับมิ........................ตระหนก
ชูช่อดกชดช้อย.............................แกร่งสู้ลมหนาวฯ
๒. เอาการเอางานแท้......................ธรรมชาติ
เพียรสุดความสามารถ.....................ไม่คร้าน
ยากนักที่ผิดพลาด..........................ประสิทธิ์
วิจิตรบรรจงจ้าน.............................เหนือหล้าศิลปินฯ
๓.
ชีวินมนุษย์ต่ำต้อย.......................มารยา
ที่พากเพียรอุตสา-...........................หะน้อย
สนใจแต่อัตตา................................เปี่ยมสุข
รักสนุกจนผิดพร้อย..........................พลาดพลั้งขื่นเข็ญฯ
๔. เดนชนดาษดาห้ำ.........................กำแหง
อันธพาลฉกาจแรง............................ก่อร้าย
อาศัยสังคมแฝง...............................หาประโยชน์
โฉดฉล
กมลคล้าย............................สัตว์ผู้สามานย์ฯ
๕.
หากแต่งานยุติธรรมไร้....................ยุติธรรม
ดีแต่สรรหาคำ..................................พูดคล้อย
"ความมีมนุษยธรรม"..........................ประดิษฐ์
ก่อวิปริตด่างพร้อย.............................แพร่ให้ภัยเหิมฯ
๖.
ส่งเสริมคนชั่วได้............................(รับการ)คุ้มครอง
ลงโทษทัณฑ์จำจอง..........................เล็กน้อย
(ให้)โอกาสกลับตัวตรอง.....................ลดหย่อน(โทษ)
ผ่อน(วิกฤติ)คุกแน่นเนืองคล้อย.............ส่งเข้าสังคมฯ
๗.
คนดีจึงตรมต้อง.............................ขวัญผวา
เสี่ยงภัยเพราะอาชญา.........................รอบข้าง
ทัศนะอันมิจฉา..................................เลยเถิด
ก่อเกิดกระบวนร้าง..............................เสื่อมไร้มนุษยธรรมฯ
๕ กุมภาพันธ์
๒๕๕๙
มนุษย์=มน(ใจ)+ อุษยะ(สูง) แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง
มนุษยธรรม=ธรรมที่แสดงถึงความเป็นผู้มีจิตใจสูง
มนุษย์=มน(ใจ)+ อุษยะ(สูง) แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง
มนุษยธรรม=ธรรมที่แสดงถึงความเป็นผู้มีจิตใจสูง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น