พรสวรรค์ : โคลงสี่สุภาพ

พรสวรรค์ : โคลงสี่สุภาพ

๑. เมื่อเกิดมาก็ไร้.....................ปีก-ขน

อาศัยอยู่ในชล........................เชี่ยวน้ำ

หากินสินธุวน..........................เวียนว่าย

ไม่เคยเลยล่วงล้ำ.....................แหล่งเชื้อเผ่าพันธุ์ฯ

๒. ชำนาญการใช้ครีบ................โบกหาง

ชโลทรคือหนทาง....................ถ่องแท้

สุขสบายมิวายวาง....................เป็นอยู่

มิสู่เยี่ยงสกุนต์แล้.....................ท่องฟ้าสราญฯ(สกุนต์=นก)

๓. การเป็นคนก็คล้าย................คลึงครวญ

ต่างคนต่างชาญชวน.................ชิดค้น

คือ "ทักษะ" กระบวน................กำเนิด

เกิดมาก็มีล้น...........................เรียกซ้อง "พรสวรรค์"ฯ

๔. ลางคนร่างกายนั้น.................แกร่งแข็ง

เล่นกีฬาทะมัดทะแมง................ก้าวหน้า

ลางคนขืนผาดแผลง..................เคี่ยวฝึก

ร่างกายสึกหรอล้า.....................ป่วยไข้ไม่สบายฯ

๕. ลางคนช่างง่ายรู้....................เล่าเรียน

วิชาการอ่านเขียน......................เฟื่องฟุ้ง

ลางคนคร่ำพากเพียร..................เครียดเคร่ง

เร่งเท่าไรไม่ผุ้ง(พุ่ง)...................สมองช้าน่าหน่ายหนีฯ

๖. ถือสิ่งที่สอดคล้อง...................ทักษะ

เลือกสัมมาอาชีวะ......................รุ่งเรื้อง

งานอดิเรกอิสระ.........................ประกอบ

(ความ)ชอบสรรค์ผลงานเยื้อง.......ยอดสร้างสะอางเห็นฯ

๗. แต่เป็นคน ดี/ร้าย....................ใช่ "พรสวรรค์"

ธรรมารมณ์อุดมดัน......................จิตคล้อย

สัมมาทิฏฐิสรรค์..........................สุจริต

มิจฉาสติพร้อย............................ชั่วช้าประสงค์ฯ

๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙