คนไทยจงเข้าใจพระ : กลอนแปด

คนไทยจงเข้าใจพระ : กลอนแปด

๏    พระต้อง(ยาก)จน คนไทย เข้าใจเถิด.............ทรัพย์ประเสริฐ เทิดถือ คือมรรคผล

ลาภสักการ ลานสิ้น หยุดดิ้นรน.........................เพื่อหลุดพ้น ทุกขเภท กิเลสภาร

๏    บิณฑบาต มาดเพียง เลี้ยงชีวิต....................มิควรคิด ติดรส ชาติอาหาร

กินเพื่ออยู่ อยู่เพื่อ อุดมการณ์...........................อุปาทาน ตัณหา ขจัดไกล

๏    เพื่อบรรเทา หนาว-ฝน-ร้อนรนเบียด...............(หา)ใช่ละเมียด เลิศอยู่ หรูหราศรัย(ศรัย=อาศัย)

สะสมทรัพย์ สมบัติ วัตถุใด...............................นั่นไม่ใช่ หน้าที่ ภิกษุทำ

๏    ผ้าจีวร เพื่อบัง สังขารปิด..............................อย่าวิจิตร พิสดาร ขานเลิศล้ำ

ดูแลง่าย ใช้ง่าย ไม่ระกำ..................................เพื่ออุปถัมภ์ สมณเพศ เจตนา

๏    พักสถาน อันเงียบ สงัดคน.............................สละพ้น มลทิน ศีลรักษา

สมถะ-วิปัสสนะ ภาวนา.....................................เพ่งจิตรา สมาธิ วิมุตติปอง(จิตร=จิต)

๏    ไร้สาระ สมณะ บรรดาศักดิ์.............................แต่งล่อดัก มักได้ หมายมัวหมอง

ผลประโยชน์ ยศตำแหน่ง แย่งปกครอง.................ผิดครรลอง ครองธรรม คำวินัย

๏    เอาแนวคิด ของโลกย์ ซุกอกพระ.....................มีแต่จะ สกปรก รกสาไถย

เอาความอยาก มากมี ชี้นำใจ..............................พระจึงเป็น เดนไพร่ จัญไรพาล

๏    โยมต้องรู้ หน้าที่ มีต่อพระ...............................พระต้องมุ่ง สมถะ มาตรฐาน(สมถะ=มักน้อย)

ไม่ทำตาม หน้าที่ สิสามานย์................................เสมือนการ วินาศ ศาสนา(พุทธ)เอยฯ

๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙