เคียงคู่ชีวิต : กลอนคติชีวิต
๏ ฝนร่ำ ยามอรุณ...................เนื่องหนุน
สุนทรา อากาศ
พิสุทธิ์
สะอาด..........................ธรรมชาติ ปลายฝน ต้นหนาว
เมฆบาง
พรางฟ้า......................สุริยา สอดแสง สกาว
ชื่นฉ่ำ
ร่ำราว............................ไม่อยาก ก้าวพ้น ฝนฤดู
๏ สุดท้าย ปลายฝน..................ต้องพ้น นภา
ลาจาก
ระกำ
ลำบาก............................แห้งผาก ผิวให้ กายสู้
แลมวล
มาลี.............................ปรีดี ดอกพรั่ง หลั่งพรู
รมย์รื่น
ชื่นชู.............................เป็นอยู่ คู่กาล นันทา
๏ สุข-ทุกข์-มิตร-ศัตรู................คือสิ่ง
เคียงอยู่ คู่ชีวิต
สัจจะ
ประกาศิต........................ลิขิต ประจัญ ปัญหา
มากบ้าง
น้อยบ้าง......................ตามแต่ เคยสร้าง กรรมมา
อดทน
เถิดหนา.........................ดีกว่า เดือดร้อน ดิ้นรน
๏ ตั้งจิต คิด(หวัง)ได้.................แต่ว่า
จะได้ (ดังหวัง)หรือเปล่า?
ตัณหา
พาเรา............................รุ่มเร่า ลืมเหตุ เลศหน
ควบคุม
จิตไว้............................อย่าให้ เพลิดเพลิน เกินตน
อย่าก่อ
อกุศล...........................เพียงเพื่อ ผลได้ ไม่คุ้มกัน
๏ ทำดี (ย่อม)ได้ดี.....................ใครที่
ทำชั่ว (ย่อม)ได้ชั่ว
(คือ)สัจจะ
อย่ากลัว.....................ครองทั่ว พิภพ มิแปรผัน
อาจเร็ว
หรือช้า...........................กฎแห่ง กรรมา คงกระพัน
บัญชา
ชีวัน................................สบทุกข์ สุขสันติ์ จรรโลงฯ
๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น