ฤดูกาลแห่งชีวิต : กลอนเปล่า
๏ ชีวิตคน เหมือนเริ่มต้นจากฤดูร้อน
วัยเยาว์เว้าวอน
ซอกซอนหาสารพันสิ่ง
แสวงหาวิชาความรู้
ความสุขสนุกอยู่ไม่หยุดนิ่ง
สะสม-บ่มเพาะทักษะความสามารถให้ยิ่ง
พร้อมวิ่งไล่เป้าหมายที่หัวใจใฝ่ฝัน
๏ วัยผู้ใหญ่ เปรียบได้ดั่งฤดูฝน
ถึงเวลาใช้ความรู้และสู้ทน
สร้างผลผลิตประดิษฐ์สรรค์
เป็นห้วงเวลาแห่งความสำเร็จ
ตั้งเจตนามุ่งหน้าและฝ่าฟัน
สั่งสมความอุดม
ชมชื่นและเชื่อมั่น
ทะเยอทะยาน
ผลักดันกันเรื่อยไป
๏ วัยชราคือเวลาของหน้าหนาว
หมดสิ้นความหนุ่มความสาว
สังขารเข้าสู่คราวร่วงโรยเรี่ยวแรงไร้
พยาธิเบียดเบียนเวียนลำบาก
ฉุดกระชากกำลังกาย
ลากกำลังใจ
ความขาดพร่องของรายได้
เพิ่มความยากให้แก่การดำเนินชีวัน
๏ พึงเตรียมพร้อมในร้อนฤดู
เพื่อพรั่งพรูผล
เมื่อฝนมาพลัน
สะสมความอุดม
รมย์สร้างสรรค์
เผื่อเหมันต์จะสันติ
แม้มีความแห้งแล้ง
๏ วัยเยาว์จงเฝ้าฝึกฝน(ความรู้ความสามารถ)
วัยผู้ใหญ่สร้างผลงาน
การย์แข็งแกร่ง
วัยชราอย่าได้หน่ายแหนง
แทงตลอดสัจจาแห่งชีวาวารฯ
๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น