คนปกติ/ไม่ปกติ : กลอนเจ็ด
๏ ลมหนาว พัดมา
ระลอกใหม่...................ข้าวใน ท้องนา รวงสะสวย
แห้งเหลือง อร่าม
งามสำรวย.......................พร้อมด้วย คุณค่า พีอนันต์
๏ รถเกี่ยว เที่ยวคึก
จนดึกดื่น......................เกี่ยวกลืน รวงแพร้ว แล้วเปลี่ยนผัน
เป็นเมล็ด ข้าวพุ่ง
ลงถุงพลัน........................ชาวนา ทั้งนั้น พึ่งบันเทิง
๏ แทบไม่ มีใคร
ใช้มือเกี่ยว........................ทิ้งเคียว เที่ยวหา (ความ)สบายเหลิง
ลงแขก
แลกข้าว เก่ากาลเกิง........................ลับหาย ไร้เบิ่ง เริงไม่มี(เกิง=ล่วง)
๏ เสมือน ความดี
มีศีลสัตย์.........................อัตคัด ผู้คน วนวิถี
ขนาด
วัดเถร พระเณรชี...............................หาที่ ศีลารักษ์
ยากเต็มทน(ศีลารักษ์=ศีล+อารักษ์)
๏ (เหตุเพราะ)ก่อกรรม ทำดี
(แล้ว)ดีไม่ได้?....หรือใช้ ประโยชน์ จาก(ความ)โฉดฉล?
สังคม สมช่วย
อำนวยดล?............................หาใช่ กุศล พ้นพิจารณ์?
๏ คนถือ กฎหมาย
(ทำ)ตามใจจิต.................ทำผิด กฎหลาย จัญไรหาญ
อำนาจ หน้าที่
มีเพื่อการ...............................บันดาล ผลได้ ให้ส่วนตัว
๏ คนดี ทั้งหลาย
(เป็นคน)ไม่ปกติ?................ส่วนคน ปกติ คือคนชั่ว?
บุญไม่ สำทับ
บาปไม่กลัว.............................มืดมัว หัวคิด จิตคดคง
๏ (เมื่อ)อบาย (ยะ)มุข
ถูกกฎหมาย................ก็กลาย เป็นสิ่ง พึงประสงค์
มาตรฐาน ต่ำร่อย
เสื่อมถอยลง.......................เสริมส่ง ทางชั่ว ทั่วถึงเอยฯ
๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น