โง่-จน จะล้นโลก : กลอนแปด
๏ คนยากจน โง่เขลา
เอาแต่คิด.................ใช้ชีวิต จิตประหวัด สัตว์เสมือน
ตามฤดี
กิเลส ปริเยศเยือน..........................ที่ขับเคลื่อน อธรรม ก่อกรรมา(ปริเยศ=ที่รัก)
๏ ความยากจน ดลให้
ได้ลำบาก.................(ความ)โง่เขลายาก จักสาน การศึกษา
ไร้ความรู้ ความคิด
อวิชชา..........................แรงกระสัน ตัณหา ทะลักจินต์
๏ เอาตัวยัง ไม่รอด
ก็คลอดลูก....................ปล่อยปละถูก ทอดทิ้ง จมดิ่งสิ้น
สมองไร้ ปัญญา
ทำ(มา)หากิน......................สู่วิถี ชีวิน ดั่งดินความ
๏ ไม่ควบคุม กายใจ
ให้กำเนิด.....................ยิ่งเตลิด เกิดล้น จนลูกหลาม
ปราศจรรยา สั่งสอน
ลูกย้อนทราม..................ดำเนินตาม ทุคติ ที่อับจน
๏ ส่วนคนดี มีธรรม
นำจริต...........................ใคร่พินิจ คิดเลศ เหตุและผล
ตั้งใจเรียน เพียรรู้
พาสู่ตน.............................ไม่ปรารถนา ประจญ จน-ยากจร
๏ คอยสร้างเนื้อ สร้างตัว
ครอบครัวต่าง...........มีลูกห่าง ลูกน้อย ร้อยสั่งสอน
ให้รู้ชั่ว
รู้ดี ศีลาทร.......................................ไม่รีบร้อน มีลูก
ผูกสัมพันธ์(ศีลาทร=ศีล+อาทร)
๏ ส่งผลให้ (คน)โง่-จน
มีล้นโลก...................จิตโสโครก ชั่วช้า อธรรมฉันท์
ยิ่งดาษดา ยิ่งสดับ
ยิ่งนับวัน...........................เพิ่มแพร่พันธุ์ โฉดเขลา เบาปัญญา
๏ (คน)ฉลาด-ดี มีน้อย
คอยดูเถิด...................โลกจะเกิด วิกฤติ พิษโถมถา
ปัจจุบัน เริ่มเห็น
เช่นอาชญา...........................สร้างปัญหา มาให้ ไม่หยุดเอยฯ
๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น