โลกีย์รี่สับสน : กลอนแปด
๏
................................................ลมหนาว เหย้าเยือน
เดือนเมษา
(นก)อีแอ่น เคียงคู่
ดูแปลกตา.............เกาะสาย ไฟฟ้า ยามอรุณ
๏ ฤดู อะไร
ก็ไม่รู้............................เป็นอยู่ สับสน จนหัวหมุน
เพราะว่า ธรรมชาติ
ขาดสมดุล.............ชุลมุน อลหม่าน พล่านโลกมี
๏ เสมือน สังคม
ที่สมสั่ง...................อกุศล ล้นหลั่ง สร้างวิถี
ประดา ประดัง
พลังโลกีย์...................วิปริต ผิดพี เพิ่มวี่วัน
๏ อะไร ไม่(เคย)เห็น
ก็ได้เห็น............เด็ก-แก่ แลเป็น เช่นแผกผัน
หัวใจ ไม่มี
ศีลธรรม์...........................อัดอั้น ตัณหา สาละวน
๏ มโน สำนึก
ที่สึกกร่อน....................สะท้อน จิตใจ ไร้กุศล
ฤดี มีแต่
เห็นแก่ตน............................โฉดฉล วนเวียน เพียรพฤติทราม
๏ ให้การ ศึกษา
ก็หาถ่อง...................บกพร่อง ทั้งระบบ ประสบหลาม
สามานย์ วิถี
ทวีลาม...........................วัดวา บ้ากาม อำพรางบุญ
๏ การบ้าน การเมือง
ก็เคืองขัด............สารพัด ประเด็น เซ่นสถุล
อาจหาญ ทำลาย
ชาติให้พรุน...............เพียงเพื่อ เจือจุน ประโยชน์ตน
๏ มีชี วีมา
หลายทศวรรษ...................โลกทัศน์ ยิ่งถอย ด้อยสถล
เห็นความ ต่ำช้า
ชีวาชน......................เพิ่มจน เพิ่มจน อับจนจินต์ ฯ
๑๔ เมษายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น