อย่าร่ำรวยด้วยทุจริต : กลอนคติเตือนใจ

อย่าร่ำรวยด้วยทุจริต : กลอนคติเตือนใจ

๏    สุรีย์สาย บ่ายสาม ยามแดดคล้อย.........เมฆฝนลอย อ้อยอิ่ง ดิ่งตรงหัว

เกิดฝนตก แดดออก นกกระจอกกลัว...........เปียกขนตัว รีบหลบ ค่าคบเงา

๏    ทั้งพ่อค้า แม่ค้า โกลาหล.....................ปากก็บ่น ฝนหลั่ง อย่างไรเล่า ?

แสงแดดส่อง มองฟ้า ปะเมฆเทา................รีบเก็บของ ร้องเร่า เข้ากำบัง

๏    จนจวบเย็น เป็นยาม เลิกทำงาน..............เมฆฝนผ่าน ปานว่า เทวาสั่ง

พ่อ-แม่ค้า เก็บของ เข้ากล่องลัง..................พรุ่งนี้ยัง ต้องมา ค้าต่อไป

๏    มิทำมา หาเงิน เดินทางผิด.....................มิทุจริต มิจฉา มานสาไถย

มิเอารัด เอาเปรียบ เหยียบย่ำใคร.................มิหวั่นไหว ร้ายผล ร้อนรนทรวง

๏    หากินอย่าง ซื่อตรง ไม่โกงคด.................เงินหมดจด สะอาด ไม่ขาดช่วง

ไม่แย่งชิง กลิ้งกลอก ฉ้อหลอกลวง...............เงินทั้งปวง จับจ่าย สบายจินต์

๏    ไม่เอาอย่าง บางคน ใคร่ฉลคิด................ทุจริต มิจฉา หาทรัพย์สิน

ไม่เอาอย่าง บางคน กลโกงกิน....................จากแผ่นดิน หินชาติ อาชญา

๏    ความร่ำรวย ด้วยการ ทุจริต.....................เหมือนยาพิษ เคลือบน้ำตาล รสหวานว่า

แรกได้ลิ้ม อิ่มใจ สบายอุรา..........................วิบากกรรม ตามมา น้ำตากระเซ็น

๏    ไม่คำนึง ถึงที่มา เงินหาได้......................วิถีให้ ไกรก่อ เพาะกรรมเข็ญ

ศีลธรรม ไม่นำพา ตราบาปเป็น......................อ้างไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เป็นไร ?

๏    เป็นมนุษย์ สุทธ์ทาง สร้างกุศล..................กลับฉ้อฉล ล้นชั่ว หลง " หัวใส "

เสพสุขที่ แสนสั้น ผันผ่านไว..........................เพื่อชดใช้ บาปกรรม ตามบีฑา ฯ

๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๖