สัตว์ประเสริฐ : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ แม้ยามไม่มีเมฆฝน.................ทว่านภดล
ยังล้นเมฆรางลางเบา
๏ แสงทองส่องงามยามเช้า................สรรพสิ่งยิ่งเยาว์
ลมพัดปัดเป่าเพราใจ
๏ สายลมพัดพรูฤดูใด................มิชื่นฤทัย
เท่าสายลมในฤดูฝน
๏ เย็นสบายคล้ายดั่งพลังมน-...............ตราเทพาปรน
เปรอสุขให้ล้นคนระกำ
๏ นกเพรียกเรียกพ้องร้องรำ...............กิจวัตรประจำ
ก่อนดำเนินเหินหากิน
๏ นกอีแพรดที่หวงถิ่น...............ก็ยังโผผิน
บินลับราวกับล่องหน
๏ ไฉนเล่าเราเกิดเป็นคน................ภูมิใจในตน
เลิศล้นพ้นสัตว์เดรัจฉาน
๏ กลับเกียจคร้านการทำงาน................รักความสำราญ
คิดพล่านบันเทิงเริงรมย์
๏ สร้างสรรค์สิ่งอันโสมม...............เมามายใจจม
นิยมทำเรื่องเสื่อมศรี
๏ เกิดมาระยำทำไมมี
?................ไม่รู้รักดี
ชีวีไร้ค่าน่าสงสาร
๏ สิ่งที่ทำกรรมประจาน..............ชั่วช้าสามานย์
เลวกว่าเดรัจฉาน->พาลชน ฯ
๓ กรกฎาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น