ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอังคารที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

รสข้าวยุคเผาไทย : โคลงสี่สุภาพ



รสข้าวยุคเผาไทย : โคลงสี่สุภาพ

. กินข้าวทุกวันนี้................สังเกต
รสชาติเพียงส่วนเศษ...........ก่อนครั้น
สิ่งไรส่อสาเหตุ...................รสชั่ว ?
หรือแค่มีกิน ; ชั้น................ไม่รู้ไม่เห็น ?

. ชาวนาเลิกปลูกด้วย.........ปักดำ
นาหว่านสำราญทำ...............งานน้อย
ฉีดยาฆ่าหญ้ากำ-.................จัดบ่อย
สารเคมีสารพัดพร้อย............ใส่เข้าเมามัน ฯ

. ทันสมัยเลิกเกี่ยวข้าว........เคียวถือ
เครื่องเกี่ยวเดี๋ยวนี้คือ............สิ่งเอื้อ
นาไทยไม่มีกระบือ...............ครองทุ่ง
เลือนโล่งคันนาเรื้อ...............นกเอี้ยงหงอยเหงา ฯ

. เริ่มเกี่ยวตั้งแต่ข้าว............ยังเขียว
เมล็ดอ่อนทอนรสเทียว...........หอมไร้
ดินขาดการแลเหลียว..............ปล่อยปละ
ปุ๋ยอินทรีย์ไม่ใช้.....................ซังข้าวเผาผลาญ ฯ

. เผาไทยจำนำข้าว..............แทรกแซง
ขายไม่ออกเพราะแพง.............สุมไว้
เกิด รา-เน่า-มอด-แมลง...........เหม็นเฉ่า(เหม็นเฉ่า=ศัพท์วัยรุ่น)
เอายาพิษรมให้........................กินได้ละหรือ ? 

. พ่อค้าเหมาข้าวเน่า..............ขัดสี
ขายต่อประชาชี.......................ขื่นซื้อ
ทนกินเพราะไม่มี......................ทางเลือก
วงการข้าวถูกรื้อ.......................ล่วงล้ำทำลาย ฯ

. ชีวิตคนยุคใช้......................เครื่องจักร
ใจจึ่งเคียงเครื่องจักร.................คลึงใกล้
รสข้าวราวแป้งสัก.....................แต่ว่ากิน
หมดกลิ่นดอมหอมไร้.................พิษร้ายสะสม ฯ

๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๖

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น