คำสัตย์ ฟังขัดหู : กลอนคติสอนใจ
๏ ดอกลีลา วดี
คลี่สุคนธ์.................หลังหยาดฝน หล่นริน จนสิ้นสาย
หอมละมุน
กรุ่นอ่อน ขจรขจาย...........เคล้ากลิ่นอาย อวลชื้น ชวนรื้นรมย์
๏ หลังชโลม พรมน้ำ พรำฉวี............ลีลาวดี
สีสด งดงามสม
ถึงชื่อเดิม
เริ่มนั้น คือลั่นทม...............ไร้ทีท่า ระทม ตรมฤทัย
๏ เมฆฝนเคลื่อน เลื่อนขับ ไร้ลับคลา...ท้องนภา
สว่าง ขจ่างใส
หยดน้ำขัง
ยังขอด ปลายยอดใบ..........คงแห้งไป ในเวลา ไม่ช้านาน
๏ แม้ลีลา วดี
มีดอกสวย....................หอมระรวย ช่วยให้ หทัยหาญ
แต่กลับไร้
ผลสรรพ รับประทาน.............ชวนเปรียบปาน อัชฌา วาจาชน
๏ ลางคนช่าง ฉอเลาะ
เสนาะหู...........เมื่อคบสู่ รู้ซึ้ง ไร้พึงผล
มือถือสาก
ปากถือศีล ปลิ้นปล้อนปรน.....เห็นแก่ตน มลทินมาน
อันธพาลมี
๏ วาจาที่ จริงใจ
ไม่เสนาะ..................เหตุผลเพราะ พูดตรง ธำรงศีล์
ไม่ลวงหลอก
กลอกกลิ้ง หวังสิ่งดี..........อกเมตตา อารี มิเห็นแก่ตน
๏ มักไม่ถูก ใจคน
กมลคด...................ชอบพูดปด มดเท็จ ขาดเหตุผล
เป็นโลกีย์
วิสัย ในสากล.......................ทั้งคนจน-มั่งมี มิแผกพาน
๏ ฟังถ้อยคำ ธรรมสัตย์
แสนขัดหู..........ใครตักเตือน เหมือนศัตรู คุณาผลาญ
ถูกสั่งสอน
ย้อนคำ ไถยรำคาญ................คือคนพาล ; คร้านพูด หยุดปากเทอญ ฯ
๑๕ กรกฎาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น