กลอนแปด : ทำดี ย่อม ได้ดี
" ข้าวสารป่า " สะสวย ด้วยช่อดอก สีขาวออก อมชมพู ดูดั่งสาว
ขึ้นกลางป่า พนาดง ทรงสกาว เด่นดั่งดาว พราวพร่าง กลางนภดล
ถึงจะจน ทนเข็ญ เป็นคนดี ไม่เสียที ที่เกิด ประเสริฐสนธิ์
สุจริต คิด-ทำ งามสกล ย่อมส่งผล ดลได้ ไกล-ใกล้..กาล
รักความดี มีศีล ไม่สิ้นสัจจ์ กรรมสะอาด ปัดโทษ ปราโมทย์ศานติ์
จะกิน-นอน ผ่อนคลาย ไร้รำคาญ เผื่อแผ่ทาน ปันให้ ใจวิมล
คิดใคร่ดี มีทาง สว่างผุด บริสุทธิ์ ก้าวหน้า พลาผล
ไม่เกียจคร้าน การกิจ จิตอดทน ไม่มีคน ตนใด ไม่ได้ดี
ทำความดี มีคน เขายลเห็น ต้องการเป็น เพื่อนคู่ ชูศักดิ์ศรี
อยู่แห่งหน ตำบลใด ไร้ราคี คนรักมี มากมาย ให้สำราญ
เป็นคนดี ดีได้ มั่นใจเถิด อย่าได้เกิด มิจฉา น่าสงสาร
ทุจริต คิดชั่ว มืดมัวมาน อันธพาล มั่นหมาย ใคร่เลวทราม
วิบากกรรม ตามไป ไม่สิ้นสุด เปรียบประดุจ เจ้าหนี้ ที่ทวงถาม
ทำสิ่งใด ใช้ชด จนหมดตาม ไม่มีความ ปรานี ลดหนี้ทอน ฯ
๒๖ มีนาคม ๒๖๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น