กลอน หก : เธอ คือ รัก แท้

                         
กลอน หก : เธอ คือ รัก แท้

      ในวัน ที่เธอ ลื่นล้ม                ร้องห่ม ร้องไห้ ใจสลาย

ถูกคน ชั่วทราม ทำลาย                โดดเดี่ยว เดียวดาย ใจระทม

      ฉันยื่น มือขาว เข้าช่วย            อำนวย อวยให้ ได้สิ่งสม

น้ำใจ ใสมอบ ปลอบพรม               คำชม รมย์ชื่น รื่นอุรา

      เธอเศร้า เฝ้าให้ ใกล้ชิด             เธอติด คิดคลาย ปัญหา

เธอหม่น ซนสรวญ ชวนฮา              เธอล้า โอบอุ้ม ชุ่มใจ

      เธอเขลา เอาความ รู้ป้อน         เธอนอน หมอน ผ้าห่มให้

เธอหนาว เข้าแอบ แนบใน             เธอหาย....ใจฉัน ร้อนรน

      หวังเพียง เธอรู้ ใจฉัน              ฉันไม่ ได้หว่าน หวังผล

" รักแท้ " แลมาก กว่าตน                รักท้น ชนม์ชีพ ทีปไท

      เธอคือ ดวงใจ ของฉัน              เธอคือ ฝันอัน สดใส

เธอคือ นางฟ้า ละไม                      เธอคือ ความนัย ชีวา

      ตราบเท่า ที่ยัง คบกัน               รักฉัน คนเดียว เถิดหนา

ไม่ต้อง ฝืนใจ นัยนา                      แม้นว่า สิ้นรัก จงจากไป

      หากเธอ หลงรัก ใครอื่น            อย่าขื่น อารมณ์ ขมไข

บอกฉัน ตรงตาม ทรามวัย               ปลงใจ ปล่อยไป รักกัน

      " รัก"ฉัน นั้น บริสุทธิ์               ประดุจ น้ำค้าง กลางสวรรค์

เบากว่า หมอกขาว พราวพรรณ        มั่นกว่า ผาหิน จินดา

      ขอแค่ ฉันได้ รักเธอ                ขอเสนอ สิ่งดี มีค่า

ขอมอบ ความดี พลีพลา                 ขอฟ้า โปรดเห็น เป็นพยาน

      เสียใจ ที่เธอ  จากไป               สุขใจ เธอได้ สุขศานติ์

อิ่มใจ ที่ได้ บริบาล                        คราญใจ เมื่อได้ ทำดี ฯ

๑๐ มกราคม ๒๕๕๔