โคลงสี่สุภาพ : คือ รัก ....
๑.รัก บาน ปานดอกไม้ ในสวน
รัก เร่ ใจเซซวน ป่วนปลิ้น
รัก หยอก ใจหลอกรวน ชวนเล่น
รัก จริง อิงแอบสิ้น ชั่วฟ้าดินสลาย ฯ
๒.รัก ปลูก ปมบ่มไล้ ชีวี
รัก สม รมณีย์ สุขรั้ง
รัก คุด ดุจกาลี วิบัติ
รัก ผิด ชีวิตพลั้ง ดั่งด้าวแดนนรก ฯ
๓.รัก เช่น เป็นเหตุสร้าง ชีวิต
รัก เช่น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เสกหล้า
รัก เช่น อิทธิฤทธิ์ จิตจุ่ง
รัก เช่น มายากล้า เกิดได้กลายดับ ฯ
๔.รัก ใคร่ อย่ามุ่งให้ มารยา
รัก ใฝ่ ใจศรัทธา มอบไท้
รัก ยง ส่งสัญญา เด็ดเดี่ยว
รัก ซื่อ ถือสัตย์ไซร้ ไป่ปลิ้นเปลี่ยนแปลง ฯ
๕.รัก แท้ แลหาทั้ง ปฐพี
รัก เล่ห์ เสเพลมี มากใกล้
รัก ไพล่ ใคร่กามมี สมสู่
รัก ใช่ ขาดไม่ได้ ที่แท้อนิจจา ฯ
๖.รัก ไม่จริง มากให้ ไปหมด
รัก ไม่ซื่อ ถือคด โทษไซร้
รัก ไม่ยอม ละลด เห็นแก่ อัตตา
รัก ไม่ดี มีไว้ ทุกข์ท้อทรมาน ฯ
๗.รัก ดี ค่อยเรียนรู้ ศึกษา
รัก อ่าน หาวิชชา เกิดกว้าง
รัก เมื่อ มีฐานา รับผิด ชอบพอ
รัก ก่อ ค่อยต่อสร้าง อย่าร้อนรีบรน ฯ
๘.รัก อันประกอบด้วย กุศล
รัก งามอร่ามยล เยี่ยมฟ้า
รัก เกิดประเสริฐผล กลับแก่ ผู้รัก
รัก บริสุทธิ์ดุจหล้า กว้างใหญ่ไพศาล ฯ
๙.รัก อันประกอบด้วย ทุจริต
รัก ชั่วหัวใจผิด พร่องพร้อย
รัก ทรามนำวิกฤติ กลับสู่ ตนนา
รัก เป็นเหตุเภทร้อย ก่อเกื้อเวรกรรม ฯ
๒๙ มกราคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น