กลอนแปด : สัมผัสของคนดี
สัมผัสของ ฤดูหนาว เบาแผ่วผิว เย็นเยือกพลิ้ว ริ้วระลอก ไอหมอกขาว
นั่งเดียวดาย ในราตรี มีเดือนดาว เป็นเพื่อนเก่า พราวพิไล ไล้ฤดี
ราตรีเยือน เดือนดาว พราวประดับ งดงามสรรพ ขับใส พิไลศรี
ไร้ดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ยามราตรี โลกใบนี้ คงสลด หมดอาลัย
ในสังคม โสมม สั่งสมสาป แข่งขันขับ บาปกลั้ว มั่วเสือกไส
เห็นแก่ตัว ชั่วช้า ละอายไคล เห็นแก่ได้ เอาเปรียบ เหยียบย่ำดาล
คนมีศีล จินต์งาม ศีลธรรมเงื้อม อร่ามเลื่อม เชื่อมจิต พิษฐาน
คุณธรรม ล้ำเลิศ ประเสริฐการ มองสาธารณ์ ปานตน กุศลพลี
คือคนดี มีค่า เสมือนดาว งามพร่างพราว วาววับ ฉัพพรรณรังสี
ดั่งเดือนเพ็ญ เย็นค้ำ ยามราตรี ส่องโลกีย์ มีประกาย คลายมืดมน
คนมีค่า กว่ากัน ด้วยธรรม์ศิล ใช่ที่ดิน จินดา ฐานะผล
คนไร้ค่า กว่ากัน ด้วยมานมล ประพฤติตน ฉลชั่ว มั่วราคิน
สัมผัสของคนดี มีศีลสัจจ์ ใสสะอาด ผัดผุด พิสุทธิ์สิน
สว่างเลิศ เพริศฟ้า ชลดิน ขจรจินต์ อินทรีย์ บุรีรมย์ ฯ
๒๐ มกราคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น