โคลงสี่สุภาพ : ลมหนาวและดาวเดือน
๑.โล่งโล่ง เมฆโปร่งว้าง แจ่มปราย
ไล้ไล้ ลมโลมราย ลูบฟ้า
วาววาว ดาวพราวพราย พรั่งพร่าง
ว่างว่าง นั่งเงยหน้า จับจ้องจองจันทร์ ฯ
๒.แจ่มแจ่ม จันทร์แจ่มจ้า เจิดจาด
จัดจัด แสงจันทร์สาด ส่องหล้า
ชัดชัด ใสสะอาด ผัดผ่อง
ฉ่องฉ่อง เรืองรองหน้า หนาวล้วนควรถนอม ฯ(ฉ่อง=กระจ่าง)
๓. กราวกราว เหล่าใบไม้ พระพายพาด
กราดกราด ร่วงควงสาด ดาษพื้น
ค่ำค่ำ น้ำค้างขาด ผาดลม
โครมโครม ลมคลาดครื้น เหิมห้วนชวนโฉม ฯ
๔.หนาวหนาว ราวอยู่ขั้ว โลกา
หนาหนา ผ้าห่มหา ห่มให้
อุ่นอุ่น ละมุนมา มอบสุข
อุกอุก ลมถูกได้ ไร้สิ้นอินทรีย์หมอง ฯ
๕.แห้งแห้ง แสลงหญ้า แหยงลม
โหมโหม โน้มก้านกรม กิ่งไม้
แล้งแล้ง ลมแกล้งกรม รันลาด
ลัดลัด ตวัดไคล้ หมุนคว้างกลางลาน ฯ
๖.หอมหอม สัตตบรรณฟุ้ง กลิ่นฝัน
หรรษ์หรรษ์ หฤหรรษ์ ค่ำเคริ้ม
เหิมเหิม ฤดีสรรค์ ปานสรวง
หวงหวง คืนล่วงเทิ้ม ห่วงห้อยหทัย ฯ
๗.ลับลับ เดือนเคลื่อนคล้อย ลอยครัด
ลัดลัด ลมสมสงัด ขาดไคล้
ไล้ไล้ น้ำค้างพลัด พร่างพรม
ล้มล้ม โน้มกายใต้ ผ้าห่มนิทรา ฯ
๑๗ มกรคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น