กลอนสุภาษิต : กระต่าย กับ เต่า
กาลครั้ง ดั่งหนึ่ง ซึ่งนานนัก กระต่ายรัก มักแกร่ง วิ่งแข่งขัน
เอาชนะ สรรพสัตว์ ชาติไพรวัน หฤหรรษ์ มั่นใจ ในฝีเท้า
มาวันหนึ่ง บึ้ง..เบื่อ เหลือกระไร เจ้ากระต่าย ใจแง่ คิดแต่เหงา
เหลียวหาใคร ใคร่แข่ง อยากแกล้งเอา พานพบเต่า เซาเซื่อง หาเรื่องดู
เข้าทักเต่า เอ้า..เพื่อน ใยเคลื่อนไหว ค่อยคลานไป เมื่อไหร่ถึง พึงอดสู
แนะ ! มองหน้า ท้าเรา เงาไม่ดู หากอยากรู้ มาแกร่ง วิ่งแข่งกัน
เต่าถูกท้า กล้าหาญ รีบขานรับ แข่งวิ่งกับ กระต่าย ใยเย้ยหยัน ?
กระต่ายวิ่ง ทิ้งห่าง อย่างฉับพลัน เต่าค่อยคลาน ขันติ วิริยา
กระต่ายวิ่ง ยิ่งไว ไม่เห็นฝุ่น ใจคิดครุ่น ประมาท ปรารถนา
พักประเดี๋ยว เอี้ยวหลับ กับมรรคา ล่วงเวลา ผ่านไป เต่าไล่พาน
เต่าขยัน ขันแข็ง ค่อยแซงหน้า กายเชื่องช้า ทว่าใจ ใหญ่ - อาจหาญ
อุตส่าหะ พยายาม ดำเนินการ ไม่เกียจคร้าน บรรลุ สู่เส้นชัย
กระต่ายตื่น ขึ้นมา หาไม่เห็น กลายว่าเป็น ผู้แพ้ แย่ไฉน
เพราะประมาท พลาดเมา เศร้าเสียใจ ร้องห่มไห้ พ่ายแพ้ แก่เต่าเอย ฯ
๒๕ มกราคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น