อย่ากลัวผี : กลอนคติสอนใจ
๏ ชนชอบเอ่ย
เคยได้ยิน.......................................นกโผผิน ดินแดนฟ้า
(แต่นก)จะกางปีก
หลีกพสุธา...........................จากยอดหญ้า สู่นภาลัย
๏ ขอบเขตของ
นภดล..........................................นับเริ่มต้น ณ จุดไหน?
ที่ซึ่งเรา
(นั่ง-นอนฯลฯ)สูดหายใจ......................ใช่หรือไม่ คือนภา?
๏ แทบทุกครั้ง
คนสร้างฝัน.....................................ยามเมื่อหัน มองท้องฟ้า
สีฟ้าอ่อน
ซ่อนมายา........................................มวลเมฆา น่าสุนทรีย์
๏ คล้ายคนเรา
เฝ้าหวาดหวั่น..................................กับวิญญาณ พันภูตผี
โดยไม่รู้
ดูว่ามี...............................................วิญญาณที่ อยู่เนื่องเนา
๏ คือวิญญาณ
บันดาลชีวิต.....................................แนบสนิท จิต-กายเข้า
สำนึกเน้น
เป็นตัวเรา........................................รู้ร้อน-หนาวฯลฯ เคล้าเคียงกัน
๏ วิญญาณ
หรือ ก็คือ"ผี"......................................เมื่อบ่มี
ร่างกายให้
สถิตอยู่
คู่กาย-ใจ............................................หลังจากตาย ไคลจากจร
๏ เพราะฉะนั้น
(จง)เลิกพรั่นพรึง..............................ไร้"ผี"ซึ่ง มาหลอกหลอน
คนโง่เขลา
เก่าแก่ก่อน.....................................ปัญญาอ่อน สอนกันมา
๏ รู้ไหมเอ่ย
(ทุกคน)เคยเป็น"ผี".............................หลังชีวี นี้อาสัญ
(ก็จะ)กลับเป็น"ผี"
อีกครั้งครัน...........................ตาม(วัฏ)สงสาร นิรันดรฯ
๙ กันยายน ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น