อย่ามัวโทษคนอื่น : กลอนคติสอนใจ
๏ จะมัวโทษ
คนอื่นใย.......................................หากหัวใจ(เรา) ไม่โฉดฉันท์
ความด่างพร้อย
ร้อยหมื่นพัน................................(ย่อม)ไม่มีวัน มานกล้ำกราย
๏ จงรู้จัก
รักความดี...........................................ดำเนิน(ถูก)วิถี มิเหลวไหล
(ผิด)ชอบ-ชั่ว-ดี
มีอย่างใด..................................ศึกษาให้ ซึ้งใจตน
๏ คนอื่นเขา
สิเอาอะไร.......................................มาล่อไซร้ ไม่มีผล
หากเรามั่น
คงกระมล.........................................มิสับสน กลอุบาย
๏ ผู้หวาดกลัว
ผล(การทำ)ชั่วบาป.........................ย่อมเข็ดหลาบ กรรมชั่วร้าย
ผู้มีมน
เปี่ยมละอาย(มน อ่าน มะนะ)......................(ย่อม)มิขวนขวาย ในบาปกรรม
๏ สำนึกดี
เมื่อมีไซร้...........................................ปกป้องให้ ไม่ตกต่ำ
สติระลึก
ตรึกตรองธรรม......................................เป็นประจำ ล้ำนรา
๏ เหมือนสุรีย์
มีแสงสว่าง(เสมอ)...........................แม้(ถูก)เมฆพราง บังแน่นหนา
แตกต่างกัน
กับจันทิมา.......................................ต้องพึ่งพา แสงตะวัน(จึงสว่าง)
๏ (การ)เป็นคนดี
มิใช่สัก....................................ใคร่สมัคร แค่เพ้อฝัน
ไม่ยินดี
จริยธรรม์..............................................คอยคิดหมั่น พูดพรรณนา
๏ อย่าว่างเว้น
ความเห็นชอบ(สัมมาทิฏฐิ)...............ดำริชอบ(สัมมาสังกัปปะ) รู้คุณค่า
ครองสติ
และปัญญา.........................................มุ่งพัฒนา ก้าวหน้าเทอญฯ
๑ เมษายน ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น