ประพฤติพรหมจรรย์ : กลอนคติเตือนใจ

ประพฤติพรหมจรรย์ : กลอนคติเตือนใจ

๏    อันเงินตรา นารี=ภัยพิบัติ....................................ทำพระ-วัด บัดสี พินาศไฉน

ผู้มาบวช ต้องกวดขัน ธรรม์วินัย.........................เพื่อป้องกัน ภัยอันตราย เสียหายมี

๏    แต่ใครเล่า เฝ้าตาม ธรรมปฏิบัติ?..........................(เมื่อ)คนในวัด ต่างกำหนัด สิ่งบัดสี

อาศัยวัด-พุทธศาสนา หาวิธี.............................ลาภ-สักการ กระสันมี ทุกวี่วัน

๏    ผู้ศึกษา พุทธธรรม (ต้อง)ดำเนินจิต......................คล้อยแนวคิด โลกุตตระ* ขจัดกระสัน

ที่เรียกว่า การประพฤติ พรหมจรรย์.....................อย่างรู้เท่า ถึงธรรม์ สำคัญวินัย

๏    ต้องมีความ ปรารถนา จะพ้นโลกย์........................พร้อมลดละ บริโภค โลกย์วิสัย

ต้องเบื่อวัฏ (ฏะ)สงสาร บันดาลใจ......................มุ่งบรรพชา จึงจะใช่ ไม่ผิดทาง

๏    ไม่ใช่มา สะสม ทรัพย์สมบัติ...............................แต่ตามหา อริยสัจ จรัสสว่าง

ขจัดความ โง่เขลา ให้เบาบาง...........................ลด-ละวาง ตัณหา อุปาทาน

๏    มิใช่บวช อวด-เล่น-หวังเป็นใหญ่.........................คนเคารพ กราบไหว้ ไร้แก่นสาร

ความอยู่ดี กินดี มิต้องการ................................(หวัง)เป็นเกจิ อาจารย์ หลงบรรลัย

๏    ยิ่งบวชนาน ยิ่งควรผลาญ ลาญกิเลส....................อันเป็นเหตุ เกิด-แก่-แล(ตาย)ดับ-ไข้

พระสะสม รมย์กิเลส เพื่อเหตุใด?.......................(แต่)สอนใครๆ ให้ลดละ แสนสัปดน

๏    พรหมจรรย์ พุทธิ บริสุทธิ์นัก...............................บวชทำไม ถ้าไม่ภักดิ์ ทางมรรคผล

หลอกกินข้าว ชาวบ้าน พาลกระมล.....................เวรกรรมต้อง สนองตน ทุกข์ท้นเอยฯ

๒๐ เมษายน ๒๕๖๒

*โลกุดร, โลกุตตระ โลกุตระ แปลว่า พ้นจากโลก, เหนือโลก, พ้นวิสัยของโลก

**[๒๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ตถาคตผู้ประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อลวงประชาชน ก็หามิได้

เพื่อเกลี้ยกล่อมประชาชน ก็หามิได้

เพื่ออานิสงส์ คือ ลาภ สักการะ และความสรรเสริญ ก็หามิได้

เพื่ออานิสงส์ คือ การอวดอ้างวาทะ ก็หามิได้

เพื่อความปรารถนาว่า ชนจงรู้จักเราด้วยอาการดังนี้ ก็หามิได้

โดยที่แท้ ตถาคตอยู่ประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อสังวร เพื่อละ เพื่อคลายความกำหนัด เพื่อดับกิเลส ฯ

                          พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ได้ทรงแสดงพรหมจรรย์อันเป็น
                          การละเว้น มีปรกติยังสัตว์ให้หยั่งลงภายในนิพพาน เพื่อ
                          สังวร เพื่อละ หนทางนี้อันท่านผู้ใหญ่ผู้แสวงหาคุณอันใหญ่
                          ดำเนินไปแล้ว อนึ่ง ชนเหล่าใดย่อมดำเนินไปสู่ทางนั้น
                          ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว ชนเหล่านั้นชื่อว่าทำตาม
                          คำสั่งสอนของศาสดา จักกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ฯ

จาก <http://www.84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=21&item=25&items=1>