ความห่างเหินของหัวใจ
: กาพย์ฉบัง๑๖
๏ นกเอี้ยงเพรียงร้องพ้องพันธุ์....................สอดรับสลับกัน
ตั้งแต่เริ่มกาลตีสี่
๏
นกฮูกกลับไม่ใยดี...................เงียบเสียงทันที
เหมือนไม่(อยาก)มีปฏิสัมพันธ์
๏
ท่ามกลางพฤกษาพนาสัณฑ์....................มากมีชีวัน
รอสุริยันอโณทัย
๏
ความห่างเหินของหัวใจ.................(เป็น)เหตุผลดลให้
มลายสัมพันธ์อันดี
๏
ไม่เลือกเพื่อนพ้องน้องพี่..................ภริยาสามี
บิดามารดรไม่ผ่อนผัน
๏
ทำให้ไม่ไว้ใจกัน.................ขาดความเชื่อมั่น
ต่างคิดต่างขันฝันใฝ่
๏
ยามมิหลงเหลือเยื่อใย...................ก่อกรรม์อันใด
ก็ไร้ความปรารถนาดี
๏
ทำตนเยี่ยงคนไม่มี..................น้ำใจไมตรี
พูดจาพาทีมิเมตตา
๏
ถูกใครทำเช่นเย็นชา....................อย่ามัวเสียเวลา
ร่ำหาอาลัยให้หยัน
๏
ตราบเท่าที่มีชีวัน..................(จง)ให้ความสำคัญ
กับการรักษาดวงหทัย
๏
หมดจดสดศรีนิรามัย..................เรื่องมิได้ดั่งใจ
ก็ไม่ทุกข์ร้อนผ่อนผันเทอญฯ
๒๗ กันยายน
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น