เดินมาถูกทาง : กาพย์ยานี๑๑

เดินมาถูกทาง : กาพย์ยานี๑๑

๏    ดั่งคน เดินขึ้นเขา................................ตั้งแต่เช้า จนพลบค่ำ

มองย้อน บทจรย้ำ.................................ความสำเร็จ ขอบเขตดู

๏    ฝึกตน จนมาถึง...................................ณ วันหนึ่ง พึงรับรู้

จุดที่ วันนี้อยู่........................................ดูห่างไกล ในก่อนกาล

๏    ความคิด พิศพิเคราะห์...........................ช่างเหมาะเจาะ ต่อมาตรฐาน

ศีลธรรม เชี่ยวชำนาญ.............................คิดอ่านคล่อง ครรลองเธียร

๏    ถูก-ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี...............................สำนึกมี สิระเสถียร

จิตใจ ไม่แปรเปลี่ยน...............................เวียนไปสู่ อกุศล

๏    พูดจา ปสาทะ.....................................มิระราน พาลผู้คน

พาที มิหลงตน......................................ยกขึ้นข่ม ทับถมใคร

๏    บ่เฟ้น เห็นแก่ตัว..................................ละอาย-กลัว ชั่ว-สาไถย

(มีความ)เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ไป.....................โดยไม่หวัง ต่างตอบแทน

๏    ส่องใน ใจผู้คน....................................ต่างจากตน จนไกลแสน

ความโฉด คงโลดแล่น............................แน่นอุรา มารยามี

๏    (จึง)รู้ว่า (เดิน)มาถูกทาง.......................สะอาดสะอาง ย่างวิถี(สะอาง=งามสะอาดหมดจด)

เป็นทาง ซึ่งคนดี...................................เท่านั้นที่ เดินผ่านมา

๏    มิหวัง-ห่วง-กังวล.................................บั้นปลายผล พ้นทุกขา

สัทธรรม สินำพา....................................ประสบสุข สวัสดิเอยฯ

๒๓ กันยายน ๒๕๖๑