ชีวิตธรรมดาที่ยิ่งใหญ่
: กลอนเปล่า
๏ ค่ำคืนแขวนเดือนและดาว
นภาพร่างแพรวพราว
ราวประดับด้วยเพชรมณี
ราวประดับด้วยเพชรมณี
ชวนฝันหรรษาสุขี
ในโลกที่มีแต่จินตนาการ
๏ แสงแรกแห่งอรุโณทัย
กวักมือเรียกให้ชีวัน
ลืมตาตื่นขึ้นจากความฝัน
มาประสบปัจจุบัน
เพื่อมุ่งมั่นสรรสร้างสิ่งดีๆ
๏ คืนและวันผันเปลี่ยนเร็วไว
มิต่างอย่างไรกับฤดูกาล
บางส่วนของโลกาสถาน
ค่อยๆคืบคลาน
เข้าสู่วิมาน(ฤดู)ใบไม้ร่วง
๏ สีสันปั้นแต่งธรรมชาติ
สวยสะดุดผุดผาด
วิลาสยิ่งกว่าภาพเขียน
อย่าหลงใหลในสุนทรีของการแปลงเปลี่ยน
จนลืมพากเพียรพัฒนาชีวิน
๏ น้ำนมมารดายังมีวันแห้งเหือด
เมื่อเลือดเนื้อเชื้อสายพ้นวัยทารก
ทุกชีวิตบนโลก
มีปกติต้องพึ่งพาตน
และพัฒนาจนสามารถดูแลผู้อื่นต่อไป
๏ จงมีศรัทธา
อุตสาหะอย่าอ่อนไหว
ชีวิตธรรมดาก็สามารถยิ่งใหญ่
หากคอยเอาใจใส่
เผื่อแผ่ประโยชน์ให้แก่สาธารณ์
๏ เลิศล้ำกว่าเห็นแก่ตน
เอารัดเอาเปรียบคนอื่นอย่างหน้าชื่นตาบาน
เป็นอยู่ก็ทำให้ใครๆรำคาญ
ตายไปก็ไม่ปาน
ขยะเทศบาลน่าเกลียดน่าชังฯ
๑๙ กันยายน
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น