เพื่อสนองอารมณ์ : กลอนคติชีวิต
๏ พายุ เฉียดกราย
ชายสมุทร....................ลากฉุด เมฆา โปรยห่าฝน
วันไซร้
ไร้ศรี สุริยน.................................สาดแสง สำแดงดล สว่างตา
๏ หมู่นก หมกตัว
กลัวปอนเปียก.................เสียงเพรียก ศานติ มิเริงร่า
หยุดหา อาหาร
ปันชีวา............................นิ่งรอ เฉพาะหน้า ฟ้าเปลี่ยนแปลง
๏ ฝนสยาย ไม่หยุด
สะดุดหยด...................แมวนอน ม้วนขด หดขาแข้ง
มรสุม รุมเร้า
ตั้งเค้าแรง............................เฝ้าแต่ง แฝงตน จำนนตรอง
๏ ชีวิน ดิ้นรน
กระมลระหาย........................เป้าหมาย ปลายทาง ตั้งสนอง
ล้นหลาก
มากมาย มีก่ายกอง.....................เมียงมอง ไม่เห็น หมดเช่นใด?
๏ ภูเขา เลากา
ระเนระนาด.........................ป่าปราศ ตัดสิ้น วารินไร้
ล่าสัตว์
สูญพันธุ์ แหลกบรรลัย....................(เพียง)เพื่อให้ ได้สม อารมณ์คน
๏ ขุดไป ใต้ดิน
เอาสินแร่............................แม้แต่ เมฆา (บินขึ้นไป)คั้นหาฝน
กดขี่ บีฑา
ประชาชน................................เพื่อตน ล้นอำนาจ อาชญา
๏ ขอบเขต
เหตุผล ดลยุติ...........................ดำริ ละโมบ ไม่พบหา
ทุกๆ
สำนัก หลักปรัชญา............................ศาสนา ไหนๆ ไร้พลัง
๏ สนอง
อารมณ์(คน) สะสมเหตุ...................กิเลส ตัณหา อุราฝัง
(ต่อให้)โลกนี้
พินาศ ภินท์พาธพัง................คนยัง คลั่งคุด ทุจริตเอยฯ
๖ มิถุนายน
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น