ประโยชน์ของคน : โคลงสี่สุภาพ
๑.ติณชาติยังมอบต้น..........................ใบพลี
สรรพสัตว์ทรงชีวี............................ชุบเลี้ยง
พฤกษาสุมาลี................................ผลิดอก
นอกจากผล-เมล็ดเพี้ยง...................ประดับโลกสวยงามฯ
๒.กรวด-หิน-ดิน-ทราย-น้ำ....................ดงพนา
เป็นที่อยู่เหล่าประดา.......................สัตว์ได้
นกอาศัยคคนา...............................บินหลีก(คคนะ=ฟ้า)
สุดทวีปซีกโลกใซร้.........................มิไร้ชีวินฯ
๓.กินสัตว์ทุกชนิดแล้...........................คือคน
บุกรุกพสุธาดล...............................ทั่วหล้า
มหาสมุทรสากล.............................กวาดจับ
สรรพสัตว์ไม่เลือกหน้า.....................เสพลิ้มชิมรสฯ
๔.ระเบิดบรรพตทิ้ง..............................ทำถนน
ตัดป่าเตียนราบดล...........................ไร่ท้อง(ท้องไร่ท้องนา)
ชลาลัยรองรับคน.............................เทขยะ(ชลาลัย=แม่น้ำ,ทะเล)
ขนาดอากาศยังส้อง.........................ปล่อยล้นมลพิษฯ
๕.คือผลิตผลคนสร้าง...........................โลกพลี
แพร่พิภพปัถวี..................................ทั่วหล้า
สำคัญคนชีัพมี.................................สูงส่ง
หลงตนวิเศษกล้า.............................กว่าทั้งจักรวาลฯ
๖.การกำเนิดเกิดขึ้น..............................ของคน
เติบใหญ่ตลอดจน............................ดับม้วย
ก่อประโยชน์ใดดล............................โลกกลับ?
นอกจากขับดันด้วย...........................ล้างผลาญสัญชาตญาณฯ
๗.สำราญกับกิน-ใช้..............................ทรัพยา(กร)
ธรรมชาติจากโลกา...........................ทั้งนั้น
คนเพิ่มทุกเวลา................................สวน(ทาง)กับ
ทรัพยากรโลกถึงขั้น..........................เหลือน้อย->มลายสูญฯ
๘.ทำอย่างที่คุ้นเคย..............................ต่อไป
จะเกิดการบรรลัย..............................โลกล้าง
คน(จะ)เป็นเพียงแค่ภัย......................ธรรมชาติ
ทำความพินาศสร้าง..........................คุณ(ประโยชน์)ไร้ไม่มีฯ
๑๒ มิถุนายน
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น