ฝึกใจให้เหมือนแผ่นดิน : กาพย์ยานี๑๑

ฝึกใจให้เหมือนแผ่นดิน : กาพย์ยานี๑๑

๏    แผ่นดิน สิ้นอาลัย............................(ต่อ)การจากไป ของสายฝน

รองแสง สุริยน..................................อันรนร้อน สะท้อนไอ

๏    ถูกย่ำ เหยียบต่ำช้า..........................สิถือสา ก็หาไม่

สงบนิ่ง อย่างยิ่งใหญ่..........................มิไหวหวั่น พรั่นพรึงทรวง

๏    สุคันธ์ กรรณิกา...............................กลีปบุปผา กรีฑาร่วง

ลงดิน สินธุปวง..................................มิหวงแหน แม้นใยดี

๏    บัณฑิต ฝึกจิตตน.............................มุ่งหลุดพ้น มลบัดสี

ปรมัตถ์ ทัศนีย์...................................เฉกวิถี ชุติมา

๏    โลกธรรม มิ(ให้ความ)สำคัญ...............การถือมั่น เกิดตัณหา

ลาภ-ยศ และสักการ์............................ย่อมพันธนา นรชน

๏    คำยก ย่องสรรเสริญ..........................มิเผลอเพลิน เลินเล่อผล

ล่อใจ ให้ลืมตน..................................หลงกระมล ล้นราคี

๏    ถูก(ใคร)ด่า พูดประณาม....................(ดู)หมื่นเหยียดหยาม ตามขยี้

ไม่โกรธ ถือโทษมี...............................ให้ฤดี ระคายเคือง

๏    จิตใจ ใครสงบ..................................ย่อมประสบ ความฟุ้งเฟื่อง

หมดยุ่ง(ยาก) มีรุ่งเรือง.........................ประเทืองทิศ ชีวิตเอยฯ

๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๑