ไม่รู้+ไม่คิด : กลอนคติเตือนใจ
๏ ตะวัน ยอแสง...........................สีแดง ส่งท้าย
ทิวา
แลจัน
ทิมา................................บูรพา ทิศพลอย แดงเรื่อ
ขอบฟ้า
เมฆคล้ำ.........................พวยพร้ำ อัมพร จรเจือ(พร้ำ=พร้อม)
พิรุณ
กูลเกื้อ..............................แม้เมื่อ ยามสน ธยา
๏ พลา สุรีย์................................(และ)พงพี
ทำให้ เกิดฝน
ตกสู่
ภูวดล................................รู้กล เพราะการ ศึกษา(ภูวดล=แผ่นดิน)
ความรู้+ความคิด........................ประสิทธิ์
ประสาธน์ พัฒนา
ทอนทัณฑ์
ปัญหา.......................ช่วยให้ ชีวา สุขสบาย
๏ สัตว์ยัง (ต้อง)เรียนรู้...................เพื่ออยู่
รอดปลอด ปัญหา
คิด(ก่อน)ทำ
กรรมา.....................พาตน พ้นทุกข์-เสียหาย
ไม่รู้+ไม่คิด................................ชีวิต
ชิดลาญ อันตราย
นิยม
งมงาย...............................มิวาย ทุกข์คร่ำ ลำเค็ญ
๏ ใฝ่หา ความรู้............................เป็นอยู่
อย่างผู้ ใคร่คิด
พิเคราะห์
ถูก-ผิด.........................พินิศ พิจารณ์ สิ่งผ่านเห็น(พินิศ=เพ่งดู)
ขัดเกลา
จิตใจ............................มิปล่อย ไปตาม ใจเป็น
กุศลพร่ำ
บำเพ็ญ.........................จนเจน กิจวัตร อัชฌา(อัชฌา=กิริยาดี)
๏ แสงธรรม งามส่อง.....................จิตใจ ผุดผ่อง
รองเรือง
รัถยา
ประเทือง............................ปลดเปลื้อง ประจัญ ปัญหา(รัถยา=ทางเดิน)
เข้าใจ
สัจจะ................................ทม เจตจินต์ วิญญาณ์(ทม อ่าน ทะมะ=การฝึกตน)
สุขี
ชีวา......................................ปฏิ สัมภิทา จิรกาลฯ
(ปฏิสัมภิทา=ปัญญาอันแตกฉาน,จิรกาล=กาลนาน)
๗ กันยายน ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น